αν «πάνω» είναι η λέξη και πρασινίζει μια γη

αν «πάνω» είναι η λέξη και πρασινίζει μια γη
κάθε λεπτό δευτερόλεπτο, και κάθε περισσότερο πιο-
αν είν' ο θάνατος ο χαμένος και νικητής η ζωή
(κι είν' ο ζητιάνος πλούσιος μα ο τσιγκούνης φτωχός)
-πάμε να πιάσουμε ουρανό:
με ένα πέρα δώθε πού
(και ένα εδώ εκεί όπου)
και κινάμε γι' αλλού

και στο πιο τεμπέλικο πλάσμα ανάμεσά μας υπάρχει
μια σοφία ορθή:να τη θανατώσει δεν μπορεί γνώση καμιά-
τώρα η αμβλεία όραση είν' οξεία, βλέπει όλο και πιο πέρα
(αφού πριν λίγο άρχισε η χρονιά, πριν λίγο άρχισε η χρονιά)
-πάμε να πιάσουμε ουρανό:
με μια μεγάλη
(κι εύθυμη
κι απότομη)
βαθιά ορμή μέσα από την εκπληκτική ημέρα

μόνο μυαλά χωρίς καρδιές έβαλαν τον αμαρτωλό κόντρα στον άγιο΄
πάνω απ' την ευφροσύνη το κέρδος και κάτω από την έγνοια τη χαρά-
ας κάνουμε όπως μία γη που φύσει αδύνατον ποτέ να κάνει λάθος
(κάθε λεπτό δευτερόλεπτο, και κάθε περισσότερο πιο)
-πάμε να πιάσουμε ουρανό με άλμα εις βάθος:
με μια περίεργη
(και αληθινή)
πτώση -ψηλοκρεμαστή-, προς το μακρινά κοντινό γαλανό

αν είν' ο ζητιάνος πλούσιος
(και στον κοκκινολαίμη του τραγουδήσει
ο κοκκινολαίμης τραγούδι)
μα ο τσιγκούνης φτωχός-
ας αγαπηθούμε ωσότου δε μείνει κανείς
(πριν λίγο έχει αρχίσει,
καλή μου,η χρονιά)
που θα είναι όσο εγώ κι όσο εσύ ζωντανός
-πάμε να πιάσουμε ουρανό:
μ' ένα εσύ κι ένα εγώ
κι ένα καθ
(όλα,που είν' όποιος,που είναι κάποιος,που είν')
ένα,που είναι: εμείς