Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

Η ΠΟΙΗΣΗ

Η ΠΟΙΗΣΗ

Η ποίηση διασχίζει μόνη τη γη,
υποστηρίζει με τη φωνή της
τον κόσμο που πονά
και δεν ζητά τίποτα
ούτε καν λόγια.

Έρχεται από μακριά και χωρίς ώρα,
ποτέ δεν ειδοποιεί•
έχει το κλειδί της πόρτας.
Μπαίνοντας σταματά πάντα να μας κοιτάξει.
Μετά ανοίγει το χέρι της και μας δίνει
ένα λουλούδι ή ένα βότσαλο, κάτι μυστικό,
αλλά τόσο έντονο που η καρδιά πάλλεται
πολύ γρήγορα. Και ξυπνάμε.

Eugenio Montejo
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

Δεν υπάρχουν σχόλια: