Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

ΣΤΗ ΓΗ ΤΟΥ ΚΑΝΕΝΟΣ

ΣΤΗ ΓΗ ΤΟΥ ΚΑΝΕΝΟΣ

Με πονάει το ποίημα, αδελφέ μου.
Με πονάει.
Πονάει σαν μέσα του αντηχήσει
κάτεργου σιωπή.
Και το τριζόνι στο ρολόι κι ο χρόνος
που περνάει...

Κι έξω να βρέχει λύπηση σαν άστρα
σε αχυρώνες,
Στα κενά λόγια που έξαφνα τα
ερήμωσε ο θεός.

Κι εσύ όλο να οπισθοχωρείς στη γη
του κανενός.
Για τη σιωπή, για τη σιωπή, που
εντός της έχει πάψει,
κούφιο του ανθρώπου δεκανίκι,
ο λόγος να βροντάει.

Milan Rúfus (1928-2009)
Μετάφραση Κάρολος Τσίζεκ

Δεν υπάρχουν σχόλια: