ΣΤΗ ΓΗ ΤΟΥ ΚΑΝΕΝΟΣ
Με πονάει το ποίημα, αδελφέ μου.
Με πονάει.
Πονάει σαν μέσα του αντηχήσει
κάτεργου σιωπή.
Και το τριζόνι στο ρολόι κι ο χρόνος
που περνάει...
Κι έξω να βρέχει λύπηση σαν άστρα
σε αχυρώνες,
Στα κενά λόγια που έξαφνα τα
ερήμωσε ο θεός.
Κι εσύ όλο να οπισθοχωρείς στη γη
του κανενός.
Για τη σιωπή, για τη σιωπή, που
εντός της έχει πάψει,
κούφιο του ανθρώπου δεκανίκι,
ο λόγος να βροντάει.
Milan Rúfus (1928-2009)
Μετάφραση Κάρολος Τσίζεκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου