Ποιητική
Στην Aurora de Albornoz
Αλλά ήταν απογυμνωμένος. Κι εγώ του χαμογελούσα.
Juan Ramón Jiménez
Ήρθε πρώτα επιπόλαιη - εγώ παιδί μ' αυτιά -
και μας έβαλε στα δάχτυλα ένα όνειρο ελπίδας
ή κάποια διαστροφή: στα πέπλα της και στο χορό της
εφάρμοζαν οι συλλαβές, οι ρυθμοί, οι λαγόνες.
Αλλά θελήσαμε το κορμί της πάνω στους σκουπιδότοπους
Επειδή επίσης τα ρούχα της λεκιάστηκαν στην αργοπορία
του φωτός και της ελευθερίας: αυτή η τρυφερή εκδίκηση
που την έφερε στους δρόμους και στα φυλακισμένα φεγγάρια.
Στη συνέχεια μας επισκεπτόταν με περίεργα παλτά,
αλλά ήταν γυμνή κι εγώ της χαμογελούσα
με το νέο χαμόγελο της συνενοχής.
Γιατί, παρ' όλα αυτά γίναμε φίλοι
και κρατήθηκα σταθερός χάρη σε σένα, ποίηση,
χωριουδάκι οπλισμένο κόντρα στη μοναξιά.
Javier Egea
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου