Ακόμη και ο πιο ανώδυνος χωρισμός κρύβει θλίψη μέσα του.
Ό,τι είδαμε και ήμασταν χάθηκε,
έπεσε απ’ τα μάτια μας κι έσβησε
στοιβάζοντας άλλο ένα φθινόπωρο στα στήθη μας.
Ακόμη και ο πιο ανώδυνος χωρισμός κρύβει θλίψη μέσα του
αλλά όταν οι εραστές πάρουν τον δρόμο τους
η καρδιά φλέγεται χωρίς να λειώνει, ξεριζωμένη αλλά όχι χωρίς ρίζες
πολύ βαριά για να την κρατήσεις.
Ακόμη κι αν μοιραστήκαμε τη σκιά ενός δέντρου στον δρόμο,
εκείνες οι ζωές μας πέταξαν σαν σκιές•
ή αν νιώσαμε ευτυχισμένοι κοιτάζοντας ένα ηλιοβασίλεμα
ο ήλιος μας έδυσε μαζί μ’ εκείνη την ευτυχία
σε θάλασσα σκοτεινή.
Το δειλινό τυλίγει τα πάντα, ο άνεμος δεν ανασαίνει πια•.
αλλά, πέρα από το φως που χαμηλώνει,
όταν θα έχουν διαγράψει τον κύκλο του δικού τους ουρανού,
τα μάτια μας θ’ ανοίξουν πάλι κάτω από τα βλέφαρα της ομίχλης:
το αεράκι φυσά ακόμη μες στο δάσος,
η σκιά κρύβεται ακόμη στο φύλλωμα,
και στο ηλιοβασίλεμα που δεν τελειώνει
θα χωρίσουμε για μια αιωνιότητα έρωτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου