Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Τώρα

Κοίτα.Η λάμπα ρυθμίστηκε.το σταχτοδοχείο
τό΄χε σπάσει αδέξια η υπηρέτρια.
Κι όμως ,μπαλόνια που λένε αγάπα με ,αγάπα με
επιπλέουν απο πάνω μας στο ταβάνι.
Πρωινές προσευχές ειπώθηκαν σαν καθίσαμε
γόνατο με γόνατο.Τέσσερα φιλιά μόνο γι αυτό!
Καί γιατί να πρέπει ,που να πάρει ,να μας νοιάζει
το ρολόι?Αναποδογύρισέ με απο το δώδεκα
στο έξι.τότε θα έχεις γεύση απο ωκεανό.
Μιά μέρα κουλουριάστηκες σ΄ενα κουβάρι πένθους,
σε πέταξαν στη γωνιά σαν μαθητούδι.
Ω! έλα με το σφυρί σου,το μαστίγιό σου
και τόν τροχό σου.Ελα με τη μύτη της βελόνας σου.
Πάρε τον καθρέφτη μου και τίς πληγές μου
και φτιάξ΄τα.Αμα σβήσεις το φώς
τότε ολόκληροι θα γίνουμε μαύρη ταπετσαρία.

Τώρα ήρθε η ώρα να επικεντρωθούμε
στο κρεβάτι μας,ένα δάσος απο δέρμα
όπου σπόροι εκρήγνυνται σαν σφαίρες.
Είμαστε στο δωματιό μας.Είμαστε
σε ένα κουτί παπουτσιών.Είμαστε σε ενα κουτί αίματος.
Είμαστε τρυφερά μωλωπισμένοι ,ομως δεν είμαστε
ούτε γέροι ούτε θνησιγενείς.
Είμαστε εδώ σε μιά σχεδία,εξόριστοι απ το χώμα.
Η μυρωδιά της γής εχει φύγει.Η μυρωδιά
του αίματος είναι εδώ,και η λεπίδα και η βολίδα της.
ο χρόνος είναι εδώ και θα σε πάρει το ποτάμι του.
ο πνεύμονάς σου περιμένει στο εμπόριο του θανάτου.
το πρόσωπό σου δίπλα μου θα μεγαλώνει αδιάφορο.
Αγάπη μου ,θα παραδώσεις τελικά την κοιλιά σου και
θα σε αδειάσουν σαν μήλο. ο λεπρός θά ΄ρθει
και θα πάρει τα ονόματά μας και θα αλλάξει το ημερολόγιο.
ο παπουτσής θά ρθει και θα ξαναχτίσει
τούτο δώ το δωμάτιο.Θα ξαπλώσει στο κρεβάτι σου
και θα κατουρήσει,και τίποτα δεν θα υπάρχει.
τώρα είναι η ώρα.Τώρα!

Δεν υπάρχουν σχόλια: