Νίκη. Είναι πιο αργά απ’ όσο φαντάζεσαι.
Ώσπερ κρίκος επέστη,
που τον είχα ανάγκη,
το άσπρο κοτσάνι που εμπεδώνει
την ακίνητη αιωνιότητα της γης
και σπρώχνοντας μία αδύναμη και διάφανη μορφή
ετρύπησε διαμπερώς τον πηλό
με την πάλλευκη αχτίδα του χυμένου γάλατος.
Στη σιωπηλή, στη συμπαγή μαυρίλα των χωμάτων
πρόλαβε ήδη και φυτρώνει
το διάφεγγο άνθος
με την περίπτερη ασπράδα του άλατος
που σπάει ώς τον μυχό
της νύχτας το ευτελές σκοτάδι
και με έντονη διαύγεια στην κίνηση,
σχεδόν μετά μένους,
σχεδόν με περιδίνηση,
σκορπίζει γύρω του ομάδι
σπόρους έκπληκτους και ενθουσιασμένους.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου