Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Φθινόπωρο

Φθινόπωρο με τα χρυσά χέρια.
Χρυσόσκονη σκορπούν τα χέρια σου στο δρόμο.
Γύρισες πίσω στα παλιά έρημα τοπία.
Τυλιγμένο το κορμί σου απ' όλους τους ανέμους, απ' όλους τους αιώνες.

Φθινόπωρο με τα χρυσά χέρια:
με το τραγούδι της θάλασσας να αντηχεί στο ατέλειωτο στήθος σου,
χωρίς στάχυα ή αγκάθια που να μπορούν να πληγώσουν το αύριο,
με την αυγή που μουσκεύει τον ουρανό της στα λουλούδια του κρασιού
για να δώσει χαρά σ' όποιον ξέρει να ζήσει
ήρθες ξανά.
Με τον καπνό και τον άνεμο και το τραγούδι και το κύμα που αναδευόταν,
στην μεγάλη φλεγόμενη καρδιά σου.

José Hierro
De "Quinta del 42" 1952
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

Δεν υπάρχουν σχόλια: