Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Μ ΑΡΕΣΕΙΣ ΟΤΑΝ ΣΩΠΑΙΝΕΙΣ…




Μ’ αρέσεις όταν σωπαίνεις, γιατί είσαι σαν ν’ απουσιάζεις,
Και μ’ ακούς από μακρυά, η φωνή μου δεν σ’ αγγίζει.
Μοιάζει σαν τα μάτια σου να έχουν πετάξει
Και μοιάζει σαν ένα φιλί να σου κλείνει το στόμα.

Όπως όλα τα πράγματα είναι γεμάτα απ’ την ψυχή μου
Αναδύεσαι απ’ τα πράγματα γεμάτη από την ψυχή μου.
Πεταλούδα του ονείρου μοιάζεις με τη λέξη μελαγχολία.

Μ’ αρέσεις όταν σωπαίνεις σαν να ‘σαι αλαργινή
Σαν να παραπονιέσαι, πεταλούδα που τιτιβίζει.
Και μ’ ακούς από μακρυά, κι η φωνή μου δεν σε φτάνει.
Άφησε με να σωπαίνω με την δική σου σιωπή.

Άφησέ με ακόμα να σου μιλώ με την σιωπή σου
Φωτεινός σαν μια λάμπα, απλός σαν κρίκος.
Είσαι σαν την νύχτα, σιωπηλή κι έναστρη.
Η σιωπή σου είναι αστέρινη, τόσο μακρινή κι απλή.

Μ’ αρέσεις όταν σωπαίνεις γιατί είναι σαν ν’ απουσιάζεις.
Μακρινή κι αξιολύπητη σαν να είχες πεθάνει.
Μια λέξη τότε ένα χαμόγελο φτάνουν.
Και είμαι χαρούμενος που δεν είναι έτσι.


Μετάφραση: ΑΝΝΑ ΒΑΛΒΗ
CLOE VARELA DOCAMPO

7 σχόλια:

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Μια σιωπή πλημμυρισμένη από τόσο έντονη παρουσία !!Επικοινωνία μοναδική και αδιαπραγμάτευτη..
Υπέροχος πάντα ο Νερούδα
Καλό βράδυ Ποιητή !!

nameliart είπε...

Από τα πολύ αγαπημένα ποιήματα
του πολύ αγαπημένου Νέρούδα...

Η σιωπή είναι συχνά πολύ πιο περιεκτική και πολύ πιο γλαφυρή
από μιά ασίγαστη φλυαρία...

Πολύ όμορφη η σύνθεση εικόνας - ποιήματος!

"Είμαστε ακόμη ζωντανοί" Στρατή...

Καλό soυ βράδυ!!!

~reflection~ είπε...

Μα...

και η Σιωπή κρύβει τόση φλύαρη Εντροπία!!!


;-)))

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Δέσποινα

όταν ο ποιητής αγγίζει ερωτικά την γλώσσα
όταν μπορεί με τα πιο απλά υλικά να πλάσει άρτο
τότε η ποίηση είναι τόξο που σημαδεύει καίρια την καρδιά τής έμπνευσης..
Καλό σου βράδυ!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Μελίνα

θα ήθελα από σένα πιο τολμηρά έργα..
δεν ήρθα να αφήσω σχόλιο για να μην στενοχωρεθείς

αλλά δες το σοβαρά

κάνε μιαν έκρηξη
έστω και χρωματική..
μην παρεξηγείς την αλήθεια μου.
Καληνύχτα!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Κάκια

είναι η σιωπή ο προάγγελος μιας θορυβώδικης αυγής

της ποίησης και των πραγμάτων..

nameliart είπε...

Μα πώς θα μπορούσα να παρεξηγήσω μια αλήθεια Στρατή; Και μάλιστα τη δική σου αλήθεια, την αλήθεια ενός ποιητή; Όπως απάντησα και στον Velvet στη προηγούμενή μου ανάρτηση, είναι απολύτως αναμενόμενο, ένας εικαστικός τρόπος έκφρασης να μην έχει την ίδια απήχηση σε όλους τους αποδέκτες. Ξέρεις... ίσως ο τρόπος που εγώ εκφράζομαι ζωγραφικά (και κυρίως κάτω από βαριά ψυχική διάθεση) να μην αντιστοιχεί σ’ αυτό που θα ήθελες (και όχι μόνο εσύ) να δεις σε ένα έργο... Να μην είναι το είδος της ζωγραφικής που σου αρέσει... Και το καταλαβαίνω, το κατανοώ απόλυτα αυτό! Και σ’ ευχαριστώ πραγματικά που δεν καταφεύγεις σε ψεύτικους επαίνους – είναι το τελευταίο που θα ήθελα! Πάντως, να ξέρεις, προσπαθώ πάντα να οδηγήσω σε κάποια έκρηξη τον (καθώς φαίνεται) άτολμο ζωγράφο που στριμώχνεται κάπου μέσα μου... Θα δούμε...

Να είσαι καλά! Και να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!

Υ.Γ. Να που (όπως λένε και οι Γάλλοι) «έχασα ακόμη μία ευκαιρία να σωπάσω», παρά τον εκθιασμό που έκανα στη σιωπή μόλις πιο πάνω...