Στην πρώτη διάφανη λέξη στο πρώτο της σάρκας σου γέλιο
Ο δρόμος ο βαρύς αφανίζεται
Και αμέσως διαφαίνονται όλα εκ νέου.
Το άνθος το δειλό το άνθος που ’μεινε χωρίς αέρα
Ουρανού νυχτερινού
Τα χέρια μες στους πέπλους της ανεπιττηδειότητας
Του μικρού παιδιού τα χέρια.
Στην όψη σου εγέρθησαν τα μάτια στη γη χάραξε η μέρα
Η πρώτη-πρώτη κλεισμένη νιότη στεγανή
Η μόνη αληθινή η μόνη ηδονή.
Εστία χωμάτινη εστία αρωμάτων και καλής δροσιάς
Χωρίς ηλικία άνευ λόγου δίχως δεσμά.
Η λήθη στερημένη δια παντός των ίσκιων τα έθη
Εδέθη ελύθη.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου