Ανίατη χαρά

Σαν να μην μπορούν να γραφτούν ποιήματα
παρά μόνο μέσα απ' τα μάτια σου.
Παράξενα ψήγματα ειρήνης, σε καιρό πολέμου.
Ξεκουράζονται γλυκά
μελετώντας
την κάθε όψη των νοημάτων.

Ξιφομαχούν οι αντιρρήσεις μου
με τις χορδές της φωνής σου.
Δεν άλλαξε, είναι μόνο λίγο πιο διστακτική στα φωνήεντα.

Διαπιστώνω ξανά
πως αντέχω να σε χάνω.
Είναι προτιμότερο απ΄το να μην σ΄έχω.
Κι έτσι
μου έμεινε η χαρά να γράφω για σένα.
Πόσο μεγάλη όμως κι ανίατη χαρά!