Και μη -πια-ρωτάς..

Έμειναν ανερμήνευτες οι αλήθειες του κόσμου.
Κάπου εδώ γύρω τριγυρνούν αποκαμωμένες οι θλίψεις.
Κι οι ποταμοί; ρωτάς..
Οι ποταμοί
όπως κι οι θρύλοι
όπως κι οι μύθοι
μένουν μετέωροι
κι ανεπίδοτα τα ψιθυρίσματα της πέτρας στα νερά.
Μοιάζουν όλα γυμνοί κορυδαλλοί
χωρίς λαλιά.
Και ποιός θα ψάλει εμβατήρια χαράς; ρωτάς..
Κι όλο ρωτάς, ρωτάς..
Ζωή ολόκληρη στα χέρια σου δεν πήρες.
Κι ούτε που αποφάσισες να ραγιστείς στην πέτρα.
Μόνο απαντήσεις έτοιμες ζητούσες.
Η ζωή δεν αντιγράφεται.
Πλανιέται αεράκι κι αφρός ολοτρόγυρά σου
κι εσύ είσαι ο δημιουργός κι ο άξιος τεχνίτης.
Της πέτρας, των νερών και των αφρών.
Ουρανού καταδότης μην καταδεχτείς.
Και της αγάπης παραχαράκτης, μήτε..

Ανθός της γης και των νερών κρουνός αγέραστος, να σε χαρώ.
Και μη- πια -ρωτάς..