ΕΡΩΤΙΚΟ

Κάθομαι κάτω από δυο πήλινα σουτιέν πού ’ναι γεμάτα με αυγά χελιδονιών.
Τι δώρο εκλεκτό για ένα φίδι π’ αγαπάει τους πλανήτες με τον κρόκο
τους,
που το μαγεύουν τα πολύτιμα πετράδια, οι θησαυροί.
Μα ο νους μου εμένα πήγε πάλι στα βυζιά.
Δεν είναι χελιδόνια ή τρυγόνια τα βυζιά.
Είναι δυο περιστέρια τρομαγμένα που κατέφυγαν στις χούφτες μου.
Με απαλότητα κι ασπράδα δείχνουν την περίσσεια τους χαρά.
Και με τις ρώγες τους ραμφίζουν τρυφερά τα χείλη μου, τη γλώσσα, το λαιμό
μου, τις παλάμες μου, τα μάγουλα, τη γλώσσα και τα χείλη.

Ώ μέλι στη σχισμάδα όπου φώλιασε ολόσγουρο το πλήθος
μελισσών.

Μέλι και γάλα. Είχε δίκιο ο Προφήτης του Αλλάχ. Μέλι και γάλα
ο παράδεισος.



Ραΐνα Αιτωλίας, Απρίλης, 2007