Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

Η ΘΕΑ ΤΩΝ ΕΡΑΣΤΩΝ


  



Το παράθυρό μου
Δε βλέπει
Την πλατεία φωταγωγημένη
Τα γέλια του κόσμου
Κρεμασμένα στον πευκώνα
Τις πατημασιές της παρέας
Να στερεώνουν το σπίτι
Από την αυλόπορτα
Ως την δημοσιά.
Το δικό μου παράθυρο
Βλέπει
Ένα φουγάρο παλιό
Που καπνίζει
Σαπίζοντας της νύχτας
το άρρωστο πλεμόνι.
Τη λάμπα του δρόμου
Με το θρυμματισμένο μάτι.
Την πλάτη των περαστικών
Που αργοπόρησαν.
Όταν βραδιάζει
Καθένας μας
Καληνυχτίζει
Τα δικά του τοπία.



Από το βιβλίο της Λίλιαν Μπουράνη
«ερώματα»
Εκδόσεις Μανδραγόρας.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: