Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

μικρή ραψωδία






μίλα λοιπόν!
πες κάτι
για να νυστάξει το δωμάτιο.
βρες μια λέξη
-ας είναι “πέτρα”-
και πέταξέ την στο νερό
να την μαζέψει η καληνύχτα
με το συρτό της δίχτυ.
άσε ένα ρήμα βοηθητικό,
σακχαρόπηκτο,
στο στόμα της αϋπνίας,
μήπως το καταπιούν
οι αφρισμένες ώρες
και ησυχάσουν.
έχω έναν φόβο πειρατικό,
που άρπαξε το τιμόνι
και μια ανταρσία στο κορμί
που με κλίνει επικίνδυνα
στου «άνευ»
την πιο πλάγια πτώση.
γι αυτό μίλα!
μη φοβάσαι!
κάποιας δικής μου οδύσσειας
η νύχτα απαγγέλει αποσπάσματα
κι αθώες ραψωδίες.
εσύ δεν κινδυνεύεις!
αύριο, όλα ανήκουστα.
δεμένα στο κατάρτι.










Λίλιαν Μπουράνη

Δεν υπάρχουν σχόλια: