AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

<ΠΛΗΓΕΣ> ,Ασημίνα Ξηρογιάννη

*
Όλη μου η ζωή μια αναμονή.
Από τότε που έφυγες
τα βράδια
σβήνω τα φώτα
βυθίζομαι.
Δεν καταλαβάινω αν ξημερώνει.

*

Ξεσκίζω τη γαλήνη μου
την άνευρη ζωή μου.
Και απλώνομαι.
Και πάω.
Στο ταξίδι των περιπλανήσεων
των αποπλανήσεων τα χνάρια ακολουθάω.

*
Εγώ ποτέ δεν είμαι εκεί που θέλω.
Κι όταν είμαι εκεί που θέλω
θα΄θελα να΄μουν αλλού.

*

Αφορίζω την ευαισθησία μου
την αρρώστια της ψυχής μου.
Και οργίζομαι και λέω
γιατί εμένα να με πληγώνουν
τα αναπάντητα ερωτήματα
τα ανέκφραστα συναισθήματα
τα γερασμένα μάτια
τα απογεύματα χωρίς εσένα.
Αφορίζω την ευαισθησία.

*
Κι αυτή η μέρα πέρασε.
Μέτρησα την αξία της με την ομορφιά της ανατολής.
Χωρίς αναστολές την απέρριψα
αδημονώντας για το πρωινό φως.

*

Φοβάμαι τις λέξεις
που δεν είναι δεμένες με τα βιώματά μου.
Έξω από μένα.
Σαν όνειρα ακυρωμένα.
Σαν απωθημένα.

*

Θέλω να πάρω ένα δρόμο.
Να πω:<Θα πάω από δω>
και να πάω.

*

Σε βύζαξα σαν μωρό.
Το μεγάλο μου μωρό.
΄Ανδρα μου όμορφε,
κρυφή μου δύναμη,
η νοσταλγία μου μιλάει απόψε.
Είναι μια όμορφη βραδιά.
Μα τη φοβάμαι τούτη την ομορφιά
που μου θυμίζει πως το λίγο σου απόλαυσα μονάχα.


*
Το τοπίο αλλάζει
οι γραμμές μικραίνουν
κι ο χρόνος άλλος μοιάζει.
Έτσι που οι εποχές αγρίεψαν
κι η θάλασσα παλιώνει,
ο ορίζοντας πώς μοιάζει να θολώνει!


*************************************************************************************************

AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ///ΣΑΝ ΑΓΡΙΜΙΑ

<..κι όμως ,μου λές,μονάχα
    μέσα από τα κορμιά μας
    υπάρχουμε>

Σαν αγρίμια
γαντζώνεστε ο ένας πάνω στον άλλο
τον μυρίζεις
κάθε που έρχεται απ΄έξω
μπαίνεις μέσα στο στόμα του
ελέγχεις την υγρότητα της γλώσσας του
έπειτα αρχίζεις να τον τρως
μετά μανίας
επιδεικτικά
ξεδιάντροπα
κι αυτός αφήνεται
κι ενδίδει
και σκληραίνει
και σου επιτίθεται
σε βιάζει 
κι αρχίζει τώρα να σε τρώει εκείνος
με λύσσα
να σου διαλύει το αιδοίο
με τους πιο απίθανους τρόπους
οδηγώντας σε
κάπου πολύ μακριά...
(Εκείνη την .ωρα η Ποίηση
δεν έχει κανένα απολύτως νόημα)

Από την <Μυστική Ζωή της Μάγιας Μ.>

*********************************************************************************************************************

[απο την ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ,Δωδώνη 2009]

Επιθυμία

Δεν θα 'θελα να είμαι λέξη.
Να μην συρθώ σαν πόρνη από στόμα σε στόμα. 
Να μην με σπαταλήσουν ασυλλόγιστα 
ασυνείδητοι δημαγωγοί του έρωτα. 
Να μην μ' αλλοιώσουν πένες προδομένων εραστών 
και μετά γυρνώ στους δρόμους 
Ψάχνοντας να δώσω νόημα στην υπόστασή μου 
Γυρεύοντας να τρυπώσω παράνομα στα κιτάπια 
κάποιου διάσημου ποιητή ... 
Μήπως και σώσω κάτι από την υπόληψή μου. 
Δεν θα ' θελα να είμαι λέξη.

**********

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ
<<Να ανακυκλώσεις τη ζωή που σπατάλησες>>

Mα εγώ...καρφωμένη στην μία όχθη,
αρκέστηκα στο να ονειρευτώ την άλλη

*************

Τα χέρια σου

Τα χέρια σου-το μήκος των δακτύλων-δεν μ΄αφήνουν
να ησυχάσω τα βράδια. 
Προσπαθώ να ονειρευτώ όταν για πρώτη φορά μ΄ακούμπησαν, 
μ' 'επαιξαν, μ΄απογείωσαν. 
Τα χέρια σου έχουν ωραία γεύση. 
Με βασανίζουν έτσι που μου λείπουν τα βράδια και τα πρωινά. 
Τα φωτογράφισα με τη μνήμη τότε που τα φιλούσα για ώρες. 
Και πάλι δεν τα χόρταινα.