ΜΗ ΜΕ ΔΙΑΨΕΥΣΕΙΣ ΓΥΝΑΙΚΑ

Μόνο ένα ποίημα γεννιέται και ξαναγεννιέται στο στήθος

με λόγια όχι θηλυκά

Ποίημα σχοινοβάτης, μοναξιά και επαγρύπνηση

Α, λέει, θα σου μάθω την πιο μικρή απόσταση ανάμεσα

στα δάχτυλα

Γυναίκα,

που επινοείς ονόματα τριαδικά για την ανάμνηση

των αδελφών σου

για το θεό που ειπώθηκε πως είναι της ανάστασης

και όλο πεθαίνει

και πεθαίνει

Για για τις φωτιές που μεταφέρουν ζεστά τα δώρα

στον θεό

και σβήνουν κάθε μέρα θάλασσες

χρόνους

Εμάς

Έχω τους ωκεανούς σχεδόν ευλογημένους

Το χώμα

μην πεις πως είναι του θεού σου

Γεννιέται επί τέλους από μήτρες και από σταυρό

για να παντρεύονται οι άγνοιες της μοναξιάς

Γυναίκα

Μη με διαψεύσεις

Το ποίημα του άπειρου σου δίνω

(ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΛΕΞΗ)