Όμορφη και κοιμωμένη την άλυσο θα σπάσεις
Που του μεσονυκτίου ενώνει το φτερό με του λίθου το μολύβι
Το σώμα το νεκρό με το κτήνος που σκιρτά στον ύπνο του
Στις χλόες ανάμεσα και μέσα στ’ ανακατεμένα φύλλα
Την πράσινη απεραντοσύνη με κάρβουνα που πίνουνε τον ίσκιο
Όμορφη την τροφή την περιούσια κατ’ ευθείαν θε να λάβεις
Από τα μάτια στο αδράχτι των αρτηριών και των νεύρων
Φως ενδόμυχο φλόγα εωθινή και ρίγος μέγα
Πήγε αργά πια τα μάτια κλείσε και αύριο λάμψε
Αύριο μάλλον και όχι σήμερα τον κόσμο θα γνωρίσεις
Όμορφη της μιας ημέρας του παντού και του πάντα
Η δύναμή σου και η αδυναμία ένα είναι ακριβώς και το αυτό
Ω πολυαγαπημένη απάντων και πολυαγαπημένη του ενός
Το στόμα σου σιωπώντας υποσχέθηκε ευτυχισμένη νά ’σαι
Σε όλων τις καρδιές σ’ ενός μονάχα την καρδιά στην καρδιά μας
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου