Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ


                           
                                                            All around οι τέσσερις ύστερα
Οι τρεις οι δύο κι ο ένας l' unique le solitaire
Le marié à vie a sa cigarette μπροστά σ' έναν εξώστη επάνω στη
        Μεσόγειο
Και με μια κούπα έννοιες δύσκολες κι εύγευστες come i fichi la mattina
Μετρά κείνο που μένει. Το ίδιο που δεν βρίσκεται ποτέ μέσα στο
        άθροισμα
Μπορεί μ' ευθείες να χαράζεται ο Μεσημβρινός αλλ'
Η αλήθεια πάντοτε με τεθλασμένες. Λιγότερο από νου και
        περισσότερο από
Χουν είναι η δεύτερη και η τρίτη μέσα μας υπόσταση

Φώτα χαρμόσυνα της Νέας Ορλεάνης όλο κρουστά
Και ποικιλόχρωμες φωνές· άλλα της Οδησσού πριν ή μετά που
        ξεκινήσει ο Πλάνης
Με νέφη πλόιμα υπερυψωμένα εύφλεκτα πάνω στον άκαυστο
        ουρανό
Ταράσσεται ο των ήχων εύσκιος φυγάς και ας
Εξαναγκάζεται ο Μεσημβρινός να του υπακούει
Τολύπες ρόδινες ο γαλανός καπνός εξαπολύει
Και συγχέονται μνήμη και αγαθό στο ίδιο ύψος
Α σεις πετεινάρια της αφύπνισής μου και των άσπρων αιφνιδιασμών
Αγριοπερίστερα. Όχι εγώ αλλ' εκείνα που αγαπώ με προχωράνε
        από Βενετία
Κόρδοβα σε Αμμόχωστο Αλεξάνδρεια Κάιρον
                                                         All over the world
Με ρήματα του πόντου αλιευμένα το καταμεσήμερο

Όλα περνάνε μείον το βάρος της ψυχής. Που και με τι τρόπο
Τόπο να του αλλάξεις γίνεται. Κι όπως τον τρυφερό τους τράχηλο
Ελαφρά μόλις δαγκάνοντας τα νεογνά της ευκίνητη γαλή
Από ένα σ' άλλο σπίτι απάγει· έτσι κι εγώ με τα μωρουδιακά
        της λύπης μου σε
Τόπων άγνωστα μικρά ή μεγάλα καταφύγια προστρέχω
Κι αυτοκυνηγιέμαι από φοβερές κραυγές φονευομένων κλαγγές
        οπλών
Αθέατων απ' τους θνητούς σιγανά κλάματα κόρης που ο κλήρος
        δεν της έλαχε ο επιθυμητός
Σ' όλες τις γλώσσες το αδύνατον διαρκεί

West of sorrow αδιάκοπα ολοκληρώνεται όλων των νοημάτων
Το πλεκτό· χωρίς ούτε καν ενός ονειροκρίτη τα γραφόμενα
Ένας να δύναται ποτέ ν' αποκρυπτογραφήσει
Ακόμη και στο φως ακόμη και στη μέση γη με ή χωρίς
Βλέφαρο νέφους δύο ή τρία της τρικυμίας κύματα να εξουσιάσει

Άξαφνα ρυτιδώνεται η ψυχή όπως όταν σηκώνεται πουνέντες
Si piega il tavolo di marmo da una parte. Θα 'ρθουν και συννεφιές
Περαστικότερες κι από τις λύπες ή που με πανσελήνου ύελο
Γίνεται να κοπούν και
                                  διαλύονται
Σταματημένος νιώθεις αλλά σε τρέχει ο δρόμος σου
και προτρέχει του ωροδείχτη ο χτύπος της καρδιάς σου. Έτσι
Φτάνεις Avignion και Nice και Cap-Ferrat Menton Lausanne. Ότι
        πιο δυνατόν
Για χάρη σου ν' αφαιρεί αλλ' ο χρόνος άθικτος να μένει
Το ρολόι ο κηπουρός το δρέπανο η τσουγκράνα το
Ποτιστήρι τ' άροτρα. Θέλω να πω τα μυστικά μιας πολυεθνικής
        απόχης
Φτάνουμε σαν ατμομηχανή ολοένα επιβραδύνοντας την ορμή
        εωσότου
Το μαρμάρινο τραπέζι αναρπαγεί plein de mots lancés au hasard και
Συνεννοηθούν καλύτερα μέσω του ασχέτου
                                                      οι τέσσερις οι τρεις οι δύο ο ένας.

1 σχόλιο:

de soslayo είπε...

"Τα πάντα περνά, μείον το βάρος της ψυχής», λέτε. Και ο πόνος της ψυχής .... Μήπως ο πόνος της ψυχής; Ή μήπως είναι το ίδιο;
Μια χαρά μου να σας διαβάσω. Σας ευχαριστώ.

υγεία