Να γίνει λόγος για τα πάντα

Το παν είναι να γίνει λόγος για τα πάντα, και μου λείπουν λέξεις

Και μου λείπει χρόνος, και μου λείπει θάρρος

Ονειρεύομαι και ξετυλίγω στην τύχη τις εικόνες μου

Κακόζησα, και κακόμαθα πώς να μιλώ καθάρια.

Τα πάντα λέω τους βράχους, τη λεωφόρο και τα πεζοδρόμια

Τους δρόμους και τους διαβάτες τους τα ανοιχτά πεδία και τους βοσκούς

Της άνοιξης το χνούδι τη σκουριά του χειμώνα

Το κρύο και τη ζεστασιά που φτιάχνουνε ένα κοινό αποτόκι


Θέλω να δείξω το πλήθος και κάθε έναν άνθρωπο στη λεπτομέρειά του

Με ό,τι τον κινεί κι ό,τι τον αποκαρδιώνει

Και μέσα στις εποχές του ανθρώπου το καθετί που τον φωτίζει

Την ελπίδα του και το αίμα του την ιστορία του και τον πόνο


Θέλω να δείξω το πλήθος το υπέρτατο κατατμημένο

Το πλήθος διασπασμένο σα νεκροταφείο

Και το πλήθος πιο ισχυρό από τη βρώμικη σκιά του

Έχοντας ρίξει τα τείχη του έχοντας καταλάβει τους αφέντες του

Την οικογένεια των χεριών, την οικογένεια των δελτίων,

Και το αγρίμι που περιπλανιέται χωρίς προσωπικότητα

Το ποτάμι και το δρόσισμα γόνιμα κι εύφορα

Τη δικαιοσύνη ν' αποβάλλει την εξουσία που 'χει καλά ριζώσει

]]

μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου (από τη συλλογή Pouvoir Tout Dire - 1951,

Εκδόσεις "Raisons d'être")





στο νυχτερινό δρομολόγιο: Tout dire (Paul Eluard)