Ετούτα τ΄άσπρα βότσαλα στο γυμνό σου τραπέζι
λάμπουν στον ήλιο. Κανένας δε μαντεύει
από ποιους βυθούς ανασύρθηκαν. Κανένας
δεν υποπτεύεται με τι ριψοκίνδυνες
καταδύσεις τ΄ανέβασες. Με τι
στερήσεις κι αρνήσεις τ΄απέσπασες
από τα νύχια κοραλλόδεντρων και βράχων. Γι΄αυτό
λαμποκοπούν τόσο λευκά με τη σεμνή τους περηφάνια
ν΄αποσκεπάζουν το σκοτάδι της καταγωγής τους και ποτέ
να μην μαρτυρήσουνε την ώρα της Μεγάλης Δίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου