Εορταστικόν

Οι πρακτικοί άνθρωποι φτάνουν στη σεξουαλική ευθανασία νωρίς. Λογαριάζουν με υποκατάστατα τις εντάσεις και με απέραντη δεξιοτεχνία δημίου αποβλακώνουν το σώμα τους. Πιστεύουν στην ελευθερία της βαναυσότητας του δυνατού, γι’ αυτό οχυρώνονται νωρίς σε οικογένειες, θέρετρα και σε εργένικες παρέες του ουζερί. Εκεί που το χνώτο διαθέτει μια καθησυχαστική επιβολή και οι απόψεις αλφαδιάζονται απ’ τις αναμνήσεις και το ανακάτωμα της πληροφορίας. Εκεί που το αρχιτεκτόνημα κάθε στήθους που προτάσσεται έχει κάτι απ’ τους οδόντες του διαφημιστή και τα σάλια τής καρακάξας του θεάματος. Και βεβαίως η ηθική εμπειρία είναι ασφαλισμένη μέσα στη γυάλα κάθε αποδεκτής υποκρισίας. Εκεί που η τεχνική ζεστασιά της καλοπέρασης κάποιων, μηχανεύεται τον ελεύθερο ανταγωνισμό των κάτω, που αιμορραγούν άχρι θανάτου για να παράξουν με την εργατική τους δύναμη μονάδες πλεονάσματος. Μονάδες υπεραξίας για τα κούλουμα της τάξης που έχει ταξική συνείδηση, γι’ αυτό και μπορεί να βατεύει τις άλλες τάξεις που είναι σκόρπιες, ασυνάρτητες και φοβικές. Που είναι μαγαρισμένες απ’ το, όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε κι απ’ το, κάτσε στ’ αυγά σου. Πάντα μέσα στην πανοπλία του κακόφημου ζώου που ντρέπεται για τις εκκρίσεις του. Που θα πάει να μεταλάβει, να πληρώσει φόρο, να πουλήσει τον εαυτούλη του σε καλή τιμή. Να στρώσει το γιορτινό του τραπέζι μέσα στο κέλυφος του νοικοκυρίστικου στρατώνα. Με τις άδειες κόγχες των ματιών κάθε ελεεινής και παραπεταμένης ύπαρξης που παρακολουθεί μέσα απ’ την τηλεόραση δίχως ήχο. Ανάμεσα στην πορνογραφία της τηλεοπτικής μαγειρικής και τα διαφημιστικά σποτ ευαίσθητων πλουσίων που οργανώνουν γκαλά για τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους. Για τους άστεγους και τους καταφρονεμένους. Για τα υπόλοιπα της δημιουργίας που οι μεγάλοι επικοί αστικοί μύθοι τα κρεμάνε στο λαιμό του τράγου για να διασκεδάζουν στην Επίδαυρο. Για να έχουν κάθε φορά να προσφέρουν στο μπαλσαμωμένο θείο βρέφος την ανθοδέσμη με τα ανθρωπιστικά τους αγκάθια. Για να έχουν την ώρα της θείας λειτουργίας δουλειά τα χερουβείμ, μαλακίζοντας τους αποβλακωμένους πιστούς με θεία κούφια φώτιση, τη στιγμή που οι θυγατέρες τους και τα υπερούσια τέκνα τους, εξομολογούνται απ’ το σατανά στις τουαλέτες του τραίνου, που πάει ντουγρού στην άβυσσο του μέλλοντος.