ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΑ

Ένας άνθρωπος ανάμεσα σε βλέμματα
σχισμένος από τριανταφυλλιές που τυραννούσε
και τα μαλλιά του ανάκατα με λάσπες
αίφνης πολύ ευγενικά
σε κάτι πενιχρά φυλλώματα ζυγώνοντας
πιάνει μια ωραία πεταλούδα.
Ω δευτερόλεπτα σκληρά κ’ εκείνος την κρατούσε!
Κάπου εκεί ταράχτηκα· μα την αφήνει ο μπόγιας
κοιτάζοντας με ηδονή το πέταγμά της.
Ώσπου χάθηκε καλά-καλά η πεταλούδα.
Κίτρινη νομίζω.