ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ

Τα μάτια σου δύο πυροβολισμοί στα τυφλά

Δύο πυροβολισμοί στα τυφλά που όμως δεν αστόχησαν

Δύο πυροβολισμοί στα τυφλά πίσω απ’ του δρόμου τη γωνία

όπου περνούσα

Σαν τον φυλακισμένο που αναζητά με αγωνία την άκρη

του προαύλιου

Τα μάτια σου δύο τρομπέτες γιορτινές

Δύο κονταρομαχίες όχι εκ του συστάδην

Δύο καμπάνες

Δύο σφραγίδες σήμαντρα

Τα μάτια σου δυό ποτηράκια κώνειο

Τα μάτια σου δύο φίμωτρα με τη σιωπή για πάντα

Δυό καλαθάκια φτιαγμένα με βέργες λυγαριάς

Δυό δοκιμαστικοί σωλήνες

Δύο τροχίσκοι ωρολογίου από ορείχαλκο

Τα μάτια σου δυό καλέντουλες

Τα μάτια σου δύο πλούσιες ρίμες

Τα μάτια σου δυό μικροσκοπικά στρατιωτικά ταμπούρλα

Δύο πένθη σε κηδεία δύο σάλτα απ’ το παράθυρο στο δρόμο

Τα μάτια σου δύο νύχτες εντελώς στεγνές από όνειρα

Σαν ζυγός φαρμακείου

Σαν καραμπίνα δίκαννη

Σαν διπλό αντίο

Τα μάτια σου σαν δύο άνθη κακτοειδούς

Σαν της παλάντζας τη μοναδική χειρολαβή

Σαν μυθιστόρημα σε δύο μέρη

Σα ρόδο τσακισμένο στα δύο

Σαν τον τροπικό του καρκίνου και σαν τον τροπικό του αιγόκερω

Σαν το δουκάτο το κίβδηλο δίπλα στο δουκάτο το γνήσιο

Σαν δύο ναι δύο χαλινάρια

Σαν τη θάλασσα και τη στεριά σαν δύο δίδυμα παιδιά σαν δειλός

αναστεναγμός διπλός

Τα χείλη σου είναι σαν παράσημο κόκκινο

Που όταν το βλέπει το καπέλο σηκώνεται όρθιο και βγάνει φτερά

Και όταν απομακρύνεσαι σε ακολουθεί και σε κοιτάζει εκ δεξιών

Να δει πόσοι ακριβώς ορκίζονται σ’ εσένα

Τα χείλη σου είναι γάζα τρυφερή βελούδινη

Που της αρέσει να γέρνει προς τη γλάστρα με τα καπνά

Η ηφαιστειακή έκρηξη ενός κρατήρα με ροδάνθη

Μύγα σε καύσωνες στο φουλ αναμμένους

Τα χείλη σου δύο ψαράκια όπου γυαλίζει το ένα το άλλο

Ένα τσακμάκι με την ίσκα του

Ένα καφεκούτι για διάφορα είδη

Τα χείλη σου σαν δύο τιμητικές κορδέλες

Τα χείλη σου είναι το καυτό κάρβουνο όπου ανάβουν οι αναμνήσεις μου

Είναι ένα τεράστιο σαρκοβόρο φυτό

Λοφίο αλέκτορος

Τούρτα φρούτων το πρωί

Τα χείλη σου είναι μανιτάρι που αιμορραγεί

Είναι κυψέλη θερινή

Τα χείλη σου είναι μονόγραμμα μυστηριώδες

Τα χείλη σου είναι βαρκούλα βαμμένη κόκκινη

Τα χείλη σου είναι ζαχαριέρα

Αλλά και κάμπος που ’χει αγριοπαπαρούνες με στημένα πάνω τους

αγάλματα

Τα χείλη σου είναι κλωστήριο χρυσού

Ο βυθός της θάλασσας κρατήρας της σελήνης

Τα χείλη σου είναι μαργαριτοθήκη

Τελευταία επιθυμία ενσφράγιστη

Πύραυλος εξαπολυμένος

Ωρολογιακού μηχανισμού ελατήριο

Τα χείλη σου είναι έκλειψη σελήνης

Έκλειψη ηλίου

Έκλειψη αφροδίτης μα και γης

Τα χέρια σου είναι ψαλίδια που μου κόβουν τ’ όνειρο κομμάτια

Τα χέρια σου είναι αράχνες

Ενώ η πλάτη σου φρικιά σαν το παγόνι

Τα χέρια σου είναι κομμάτια παγερά

Τα χέρια σου είναι μπουμπουκάκια

Τα χέρια σου είναι σαν τις στάλες της βροχής

Πάνω σε στήθη που φτιάχνουν έναν μικρό μύλο στροβιλώδη

Τα στήθη σου είναι αντικατοπτρισμοί

Σαν μανιτάρι είναι καπνογόνο

Τα στήθη σου είναι σαν κυκλώνας που από κάτω του γεννιούνται

δύο φλόγες σα ρουμπίνια

Τα στήθη σου είναι αληθώς σφηκοφωλιά

Μιά κλεψύδρα και δυό μικρές σιμιγδαλένιες αγελάδες

Και ένα πουλί που τουρτουρίζει

Τα στήθη σου είναι δύο πολύ μικροί λύχνοι λαδιού

Δύο όμηροι ούτως ειπείν από σεβρό

Μικρές ηλεκτροκίνητες αμαξοστοιχίες

Ανθόγαλα που βράζει και κοχλάζει

Τα στήθη σου είναι φίδια που ξεπαγώνουνε στον ήλιο

Δύο φελλοί στη μπούκα των υδάτων

Δύο μοναχικοί-μοναχικοί αμανίτες

Τα στήθη σου ορθωμένα σαν σκαντζόχοιρος

Τα στήθη σου που εκτοξεύονται όντας ήδη εν πτήσει

Τα στήθη σου είναι δύο καμέλιες στα χέρια της νύχτας

Δύο περιστέρια στα δάχτυλα κάποιου λωποδύτη

Δύο σιφόνια

Τα στήθη σου είναι καμπανάκι χριστουγέννων για δύο φωνές

Σαν οπάλιο

Σαν διπλό μαστιγίου πλατάγισμα

Σαν καινούργιο κουνουπίδι

Σαν δύο κόμποι στο μαντήλι

Σαν ανατολή και δύση ηλίου σαν ανατολή και δύση αφροδίτης και διός

Η κοιλιά σου είναι σάμπως σφαιροειδές αστροπελέκι

Που ξεκαψαλίστηκε απ’ το άρωμα κάτι καρπών απάνω σε

κλαράκι ακόμα

Η κοιλιά σου είναι λιανή σκαλίτσα από βούρλα καμωμένη

Τρικυμία και εν ταυτώ ο πιο θλιμμένος σκόπελος

Η κοιλιά σου είναι ζωάκι με λοφίο κούρκου

Γιγαντιαία είναι η κοιλιά σου αιματορουφήχτρα

Γλίστρημα πάνω στον πάγο

Η κοιλιά σου είναι τσουκνίδα υδρόβια

Φυλλαράκι ραπανιού ή φωτιάς γλωσσίδι

Η κοιλιά σου είναι ανεμόμυλος

Και η φτερωτή του που κομματιάζει τους πνιγμένους

Είναι μια φτερωτή τροχός που εξαρθρώνει ένα-ένα τα μέλη

Άσπρη ψείρα απ’ τα σαγόνια που αρθρώθηκαν ενόσω προσεύχονταν

Η κοιλιά σου είναι γύψος πλυμένος ξεβγαλμένος

Ψωμί ζυμωτό δίκρανο πυρπολημένο

Καγκουρό που ξεχειμώνιασε

Θολός καθρέφτης και υποθαλάσσια εσπέρα

Η κοιλιά σου σύννεφο πριν ξεσπάσει η καταιγίδα

Βούρκος πάνω στην κορφή μιάς νύχτας με φεγγάρι

Η κοιλιά σου οργάντζα βαπτισμένη σε σινική μελάνη μαύρη

Το φύλο σου είναι μι’ αξιοθαύμαστη απάτη

Βουρκόφλογα ή και αλιφασκιά

Το φύλο σου μοιάζει πίπιζα από ιτιά σκισμένη

Μοιάζει υπόλοιπο από σαπουνάκι ρεζεντά

Είναι σαν το στόμα νεροσκούληκου

Σαν μπιζελάκι ολόφρεσκο

Σαν υγρό ματάκι ερωτευμένο

Σαν λιμπελούλα

Σαν μιμόζα αισχυντηλή

Το φύλο σου σαν πυγολαμπίδα στην καρδιά ενός ρόδου εκατόφυλλου

Είσαι σαν το μεδούλι της κουφοξυλιάς

Σαν τις λευκές ίνες της ασβέστου που επυρακτώθηκαν

Σαν μείγμα από ζύμη μανόλιας και μαύρο αλεύρι σικάλεως

Σα ροδαλό μαόνι που τό ’χει ροκανίσει το σαράκι

Οι γάμπες σου είναι το αντάμωμα δύο κεραυνών

Δύο μελαγχολιών

Δύο αργών καπνών

Οι γάμπες σου είναι σαν μικροί-μικροί γυρίνοι

Σαν εκρήξεις μαγνησίου

Σαν νύχτες του χειμώνα

Σαν μακρές εξισώσεις

Οι γάμπες σου σαν μεθυσμένοι τρύγοι

Σαν χορός στο λιμάνι

Οι γάμπες σου σαν πόλεμος

Η αγκαλιά σου είναι φλόγα οξυγονούχα

Πεταλούδας πέταγμα

Προπέλα πλοίου

Οι γοφοί σου είναι ιπποδρομία

Οι γοφοί σου είναι σωλήνες του Γκάισλερ

Οι γοφοί σου είναι η οκνηρία που εξανθρωπίστηκε

Ο θόρυβος ενός αργαλειού ο ίσκιος κάποιας βιόλας

Το μέτωπό σου είναι σπινθήρας

Τα δόντια σου είναι πρέσα

Τ’ αφτιά σου είναι ερωτηματικά λατινικά και είναι σαστισμένα

Ο λαιμός σου είναι καταρράχτης

Είσαι σαν ημέρα που νυχτώνει νύχτα που ξημερώνει μέρα που γεννάει

συνεχώς αντικατοπτρισμούς

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.