ΑΡΧΕΤΥΠΟΝ

                       
Του βότσαλου που εκρούστηκε η μπαρούτη     μου ξανάφερε το Λιγο-
νέρι και μιαν ακρογιαλιά
Όπου ως φαίνεται είχα πρωτοϊδεί Γυναίκα     και τι πάει να πει     τα
μεσάνυχτα φωτιστικά ροδόδεντρα να βλέπεις    ύστερα κατάλαβα
Που τη βρήκα να είναι περιστέρι
Που τη βρήκα να είναι ο Ύπνος     με τσαμπιά σταγόνων μες στην
αγκαλιά
Που τη βρήκα σ' ένα ταρατσάκι να την ξηλώνει ο δυνατός αέρας
Ώσπου τέλος δεν έμεινε παρά ένας ώμος και το μέρος το δεξί από
τα μαλλιά

Πάνω από τα χαλάσματα     και ο πρώτος Έσπερος.