Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Τώρα κάνω ταινίες



Ω, το κλάμα στα δωμάτια των ξενοδοχείων
Στις μεγάλες περιοδείες του Living Theatre!
Κάποιος μπορούσε να περπατά από πόρτα σε πόρτα
Στα πιτσιλισμλενα χαλιά των διαδρόμων
Και να απολαμβάνει τα διάφορα δάκρυα
Των παλιών φίλων και των πρώην εραστών
Ή να σταματά για λίγο και να κλαίει κι αυτός,
Καθισμένος στις αποσκευές, ή στις σωρούς των προγραμμάτων ή
Σε ρολά αφίσες, να κολυμπά σ’ αυτά τα ρέοντα δάκρυα.

Τώρα κάνω ταινίες.
Στο σκηνικό υπάρχουν χαμόγελα
Ικανοποίησης.
Κανείς δεν παραδέχεται ότι υποφέρει.
Γιατί θα πρέπει να υποφέρουν; Δεν κάνουμε ταινίες;
Τα αστέρια είναι απαλά, όπως τα αρνιά
Και αστειεύονται με το φόντο,
Ο καθένας είναι “υπέροχος να δουλεύεις μαζί του”
Ο καθένας εδώ είναι καταπληκτικός.
Τώρα κάνω ταινίες. Χωρίς δάκρυα.



*Από την ποιητική συλλογή της Judith Malina «Love and Politics» (Black and Red, Detroit 2001). Μετάφραση: Δημήτρης Τρωαδίτης. Ευχαριστίες στην Έστα Παπαγεωργίου για τη φωτογραφία της ανάρτησης όπου εικονίζονται η Judith Malina με τον Julian Beck τις μέρες του Living Theatre.

**Η Judith Malina γεννήθηκε στη Γερμανία το 1926, αλλά μεγάλωσε στις ΗΠΑ. Είναι αναρχική ηθοποιός, σκηνοθέτης, ποιήτρια, συγγραφέας και ακτιβίστρια. Μαζί με τον σύντροφό της, Julian Beck (1925-1985), ίδρυσαν και λειτούργησαν στη Νέα Υόρκη και το Παρίσι στις δεκαετίες ’50 και ’60 το ριζοσπαστικό, πολιτικό θεατρικό σχήμα Living Theatre.

http://tokoskino.wordpress.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια: