Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

Η εις το άπειρον τείνουσα





Τα βλέπεις τούτα τα χέρια; Έχουν μετρήσει
τη γης, έχουν ξεχερσώσει, ξεχωρίσει έχουν
τα ορυκτά, τα δημητριακά της, τον πόλεμο
έχουν ζυμώσει και την ειρήνη,
έχουνε καταργήσει τις αποστάσεις
όλων των ποταμιών και των θαλάσσιων δρόμων,
μόνο όμως που,
όταν τρέχουν πάνω σου, μικρό μου
απάνω σου, σπυράκι του σταριού, χελιδονάκι μου,
δεν φτάνουν τα φτωχά να σε χωρέσουνε
και μέχρι εξαντλήσεως πλήρους
αγκαλιάζουνε τις δίδυμες περιστερές
που φωλιάζουν ή πετάνε στο στήθος σου,
ταξιδεύουν όλο το μάκρος των ποδιών σου
και τυλίγονται στο φως της μέσης σου.
Για μένα εσύ είσαι ο θησαυρός ο αληθώς αμύθητος,
ο από την θάλασσα και τα κοράλλια της όλα πλουσιότερος,
έτσι όπως είσαι άσπρη και γαλάζια και απέραντη
σαν τη γη την ώρα του θέρου.
Σ αυτή την χώρα,
από τα πόδια έως το μέτωπό σου
θέλω να πηγαίνω, όλο να πηγαίνω,
εκεί θέλω συνεχώς να πηγαίνω,
ώσπου να μου στερέψει τελείως ο βίος.



(μετάφραση Γιώργος Κεντρωτής)
http://www.sodeia.net/2014/05/pablo-neruda.html#more


Δεν υπάρχουν σχόλια: