Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ



Σαν το τραγούδι της φάσσας όταν επίκειται μπόρα – Ο αέρας πασπαλίζεται βροχή, ήλιο αποβροχάρη που συνέρχεται –, κι εγώ ξυπνάω πλυμένος· καθώς σηκώνομαι, λυώνω· τον πρωτόβγαλτο τρυγώ ουρανό.

Ξαπλωμένος και ακουμπώντας επάνω σου, σου τρώω την ελευθερία. Συμπαγής σβώλος είμαι χώματος που αποζητάει, που διεκδικεί το άνθος του.

Να υπάρχει αναρωτιέμαι λαιμός άλλος λαξευμένος από τον δικό σου πιο ακτινοβόλος; Η ερώτηση είναι θάνατος!

Της ανάσας σου η φτερούγα αφήνει ένα πούπουλο να πέσει πάνω στα φύλλα. Η ιχνογραμμή του έρωτά μου κυκλώνει τον καρπό σου, τον ρουφάει μετά.

Διατελώ στη χάρη της όψης σου και τη σκεπάζουν με χαρά τα ερέβη μου.

Τί καλή η κραυγή σου – τη σιωπή σου μου δωρίζει.



http://alonakitispoiisis.blogspot.gr/
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

Δεν υπάρχουν σχόλια: