Πλάσματα αϋπνίας

Από πού αναδύεστε
πρόσωπα, πρόσωπα, πρόσωπα
πίσω ακριβώς από το φράγμα του ύπνου
όταν απλώνω τα χέρια να πιαστώ
στην κόχη ενός ουρανοξύστη
στο παραπέτο μιας γέφυρας
στο χείλος μιας αβύσσου
με τον κίνδυνο στην καρδιά μου
το κενό κάτω απ' τις φτέρνες μου.
Από πού αναδύεστε τόσες μάσκες
με κινηματογραφική διάταξη
στη σκοτεινή κρεβατοκάμαρα
όταν ο υπερβολικός κόπος της μέρας
των νεύρων η ένταση
ο πανικός της ψυχής
φυγαδεύουν τον ύπνο;

Πρόσωπα γνωστά και όμως άγνωστα
πού σας έχω γνωρίσει;
σε ποια εποχή συμβαδίσαμε σε πορείες;
δε θυμάμαι είτε δε βλέπω με την ίδια όραση
παλιά και καινούργια πρόσωπα, δάσος,
εωσφορικά, πονεμένα, αγγελικά, θεία
καταδικαστικές στυγνές γκριμάτσες
τρυφερά παιδικά χαμόγελα
πεθαμένα από σαράντα χρόνια
της αδελφής μου το φιλντισένιο προφίλ
του πατέρα το σκεπτικό πρόσωπο
γεμάτο πόθο να με αναγνωρίσει
της πρώτης μου δασκάλας το γυμνό κρανίο
που θέλει και τώρα να μου δείξει το σωστό δρόμο
πρόσωπα, πρόσωπα, πρόσωπα
με κοιτούν, μ' ερευνούν, μ' εξετάζουν
με ψηλαφίζουν τα δύσπιστα βλέμματά τους
γουρλωμένα τα μάτια τους αμφιβάλλουν
Εσύ;...
Ένα πρόσωπο σαρκάζει
άλλο κλαίει πικρά γιατί γέρασα
άλλο με φτύνει με αηδία
άλλο μ' επιδοκιμάζει με μορφασμούς
άλλο καγχάζει δίχως ν' ακούγεται
άλλο μου γνέφει να βιαστώ
κι όλα μ' εκλιπαρούν
να μη στρίψω το διακόπτη
να μην ανάψω ένα σπίρτο
τα σκοτώνει ένα προς ένα
το φως.

Πούθ' έρχεστε κάθε άυπνη νύχτα
πώς μπαίνετε πλήθος στην κάμαρά μου
δίχως τον παραμικρό θόρυβο
δίχως να τρίξει η πόρτα
πλάσματα που πεθαίνετε την αυγή;




ΡΙΤΑ ΜΠΟΥΜΗ-ΠΑΠΠΑ ( 1906 - 1984 )
Γεννήθηκε το 1906 στη Σύρο. Σπούδασε παιδαγωγική στην Ιταλία και ειδικεύτηκε στη μέθοδο Montessori. Εργάστηκε ως μεταφράστρια και δημοσιογράφος. Το 1936 παντρεύτηκε τον ποιητή Νίκο Παππά. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1919 με ποιήματα στο περιοδικό «Η διάπλασις των παίδων». Επιμελήθηκε ανθολογίες, υπήρξε αρχισυντάκτης του περιοδικού «Ιόνιος ανθολογία» (στη Σύρο), εξέδωσε το περιοδικό «Κυκλάδες» (στη Σύρο) και την «Εφημερίδα των ποιητών». Ανήκε στους λογοτέχνες της γενιάς του μεσοπολέμου. Πέθανε στην Αθήνα το 1984.

Ποιητικές συλλογές:
«Τραγούδια στην αγάπη», 1930
«Οι σφυγμοί τής σιγής μου», 1935
«Το πάθος των Σειρήνων», 1938
«Αθήνα - Δεκέμβρης 1944», 1945
«Καινούγια χλόη», 1952
«Ριτόρνο ιν Ορτίτζια» (στα Ιταλικά), 1949
«Ο παράνομος λύχνος», 1952
«Το ρόδο της Υπαπαντής», 1960
«Λαμπρό φθινόπωρο», 1961
«Ανθοφορία στην έρημο», 1962
«Χίλια σκοτωμένα κορίτσια», 1963
«Δεν υπάρχει άλλη δόξα», 1964
«Η σκληρή Αμαζόνα», 1964
«Η μαγική φλογέρα» (παιδικά ποιήματα), 1965
«Σκιούμα», 1965
«Φως ιλαρόν», 1966
«Μόργκαν-Ιωάννης – Ο γυάλινος πρίγκιπας και οι μεταμορφώσεις του», 1976

Πεζογραφία:
«Όταν πεινούσαμε και πολεμούσαμε», 1975
«Στη χώρα του Γκαίτε και του Σίλλερ» (ταξιδιωτικό)

Ποιήματα δημοσιευμένα στο Translatum:

Το φίδι - Το ρόδο της Υπαπαντής (1960)
Πλάσματα αϋπνίας - Λαμπρό φθινόπωρο (1961)
Η πύλη - Ανθοφορία στην έρημο (1962)
Όνειρο - Ανθοφορία στην έρημο (1962)
Αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες - Χίλια σκοτωμένα κορίτσια (1963)


Από τη συλλογή Λαμπρό φθινόπωρο (1961)

H Ρίτα Μπούμη και ο Νϊκος Παππάς ήταν αγωνιστές και υπέροχοι άνθρωποι. Έγραψαν και οι δύο συγκλονιστικά ποιήματα.
Η Ρίτα ήταν μια φλογισμένη γυναίκα που ακτινοβολούσε σε κάθε της κίνηση και κάθε της λέξη. Το πιο χαρακτηριστικό της ποίημα ήταν το «Χίλια σκοτωμένα κορίτσια» από τον Εμφύλιο. Όλη η ομώνυμη συλλογή είναι ένα φόρος τιμής στα αδικοχαμένα νιάτα της εποχής εκείνης.