Γέφυρες! Ορθόστηθες. Αχνιστές
ανάσες στον Ήλιο. Σκέλη ευλογημένα, κλοιός γραφικός
ροής ατίθασης ζείδωρου ύδατος.
Γέφυρες!
Αρτηρίες του νου, της καρδιάς. Δίαυλοι
βάθους απύθμενου, φύσης ανόθευτης, σκέψης άκρατης.
Της καρδιάς λίγωμα. Της ματιάς θάμπωμα.
Γέφυρες της δικής σου και της δικής μου συνέχειας.
Της Ζωής αέναο ταξίδεμα.
Σελασφόρο, ουράνιο τόξο!
2 σχόλια:
...στο λιβάδι των αστραπών
καταχωρήθηκα,
τρεμούλιασμα παλμών...
κατηγορήθηκα
ημιτελής παρουσία.
Πράγματι η εύγλωττη σιωπή
κρύβει πολλά ανείπωτα
που κρύβουν εύθραυστες
στιγμές...
Στρατή μου,
Ευχαριστώ για την Ιουλιανή χαρά...
Υιώτα
"αστοριανή"
Λ Ι , (Μακρόνησος) Νέας Υόρκης
ζεις την μακρινή εξορία σου κυρία μου-
αλλά οι γέφυρές σου μας ενώνουν.
φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου