Ύδρα ιδρωμένη, όλο ασφάκες μάλλινες κουβέρτες ξινισμένα τσίπουρα. Ύδρα με τις παχιές κουράδες των αλόγων. Λιοπύρι γαϊδουράκια ξερολιθιές. Ύδρα μπουκάλες υγραερίου στο λιμάνι τα χαράματα. Καμένο λάδι. Πηγάδια στεγνά. Το πρωί τα σκουπίδια φορτωμένα στην καρότσα. Τα μονοπάτια μελαμψά δάχτυλα. Ύδρα χορτασμένη τέμπερες λόγια και βιβλία. Ζέστα. Ένα γιγάντιο φεγγάρι μες στις λεπτές σχισμές της πέτρας. Σαύρες και σμήνη από μύγες. Αμερικάνες σαν άγρια λυκόπουλα μέσα στο δάσος της πρέζας. Εβραίοι τρώνε ντομάτα με χοντρό αλάτι στα πεζούλια σου. Νέοι ποιητές αγέννητοι, γράφουν βαρβάτους στίχους κάτω απ’ τις σκληρές λόχμες του τοπίου. Γέροι της γενιάς του εβδομήντα, γράφουν για το βορινό χορτάρι τα κρύα βουνά τις παλιές ηδονές. Ζέστα. Ύδρα κόκαλα ψαριών στο στόμα του ήλιου. Σκοτεινά ενοικιαζόμενα. Το ρέμα κοντά στις μικρές εκκλησιές. Ύδρα ηλεκτρικό πεδίο. Ύδρα καλλιτεχνών και κολομπαράδων. Υγρασία και σπέρμα εξπρεσιονιστών. Ύδρα ραγισμένη απ’ το κροτάλισμα του κεραυνού. Ύδρα καταγαμημένη απ’ τους εφοπλιστές σου. Απ’ τα νυμφίδια που αφήσαν την τελευταία τους ερωτική πνοή κοντά στις καλαμιές. Ύδρα που σε κατούρησαν όμορφες σκανδιναβές και λυσσασμένες γαλλίδες. Φιλόσοφοι οξειδωμένοι απ’ το διαφωτισμό. Νύφες αγορασμένες απ’ τη Λακωνία που γέρασαν προώρως πλένοντας πιάτα. Δαιμόνιοι αρτίστες που αγόρασαν δώμα με τη χορηγία Φόρντ κι ατενίζουν τη θάλασσα. Το Αιγαίο. Τα λευκά ωραία βαπόρια με τους μαύρους καπνούς. Ύδρα πριν δέκα χρόνια με την Κατερίνα αγκαλιά. Στο καμαράκι με τα μαλλιά της πλοκάμια στο λαιμό μου και το χέρι μου στο λευκό της στήθος. Στις μύτες των ποδιών μας περάσαμε αχαρτογράφητα μπακάλικα χαμαιτυπεία εξαίσια καλών τεχνών τον έμπορο που μας πούλησε ακουαρέλες μαγικών υπαινιγμών τον τρελό μπουρλοτιέρη που ζωγράφιζε σκαλισμένα κόκαλα και πέτρες. Κι είχε μια κόρη εκθέτη στη Γερμανία. Και το ατελιέ του στη μπούκα του λιμανιού. Και το συκώτι πετάμενο στη θάλασσα. Στο βυθό. http://bibliotheque.gr/archives/36865
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου