EIKONA

Κάποιος
ξυπόλητος πάνω από τον έρωτα και τον θάνατο

Κάποιος που χάνεται στους καθρέφτες
και ανοίγει τις πόρτες τις τυφλωμένες μες στα χρόνια

Η φωνή που περιμένει το αφτί σου
τα μάτια χυμένα στη νύχτα και στις πόλεις

Απομνημονευμένο άγνωστο
το χέρι πάντα πιο πέρα απ’ τους αποχαιρετισμούς του

Κάποιος σ’ έναν δρόμο
όπου τα δέντρα χειμώνιασαν

Στις παρυφές του πυρός
στις παρυφές της καρδιάς σου που δεν κοιμάται

Ανώνυμος πια
σαν άγγελος ύστερα από της παρανοίας το όραμα

Ή η τελευταία μοναξιά ή η ελπίδα


http://alonakitispoiisis.blogspot.gr/
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.