Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Παρασκευή 24 Απριλίου 2015

Τα μάτια των φίλων



Αναζητούσα την καρδιά σου κάτω από ένα σωρό συντρίμμια

Ένα εξωτικό άρωμα βαρύ και προνοητικό

έψαχνε τα πλευρά μου χωρίς να σβήνει το γκρίζο του πούρο

Πιάτα ξαναζεσταμένα περνούσαν κάτω απ’ τη μύτη μου

Ουρές των λάμα, φτερά πασχαλιάς

Πλοκάμια που δένουν πιο σφιχτά από μιαν αρρώστια,

Θύμησες που δεν τρώγονται, γκραβούρες γυμνών

με φουσκωτά οπίσθια

Όροφοι παρελθόντος ροκανισμένοι απ’ την τρέλα

κι άλλα διάφορα πιο συμμαζεμένα,

φτιασιδωμένα με ριζόσκονη,

περιτυλίγανε τα έπιπλά τους με μεγαλοπρέπεια

και με τις δαντέλες της ευγένειας

Αναζητούσα την καρδιά σου

κάτω από ένα σωρό χαρτιά λιγδωμένα

αλλά το άρωμα του έρωτά σου

έσβησε το πούρο σου στο χαλί

κι έμεινα μόνη με τις στάχτες απ’ ένα σοφό αστείο

*Απόδοση: Ε. Κακναβάτος.
https://tokoskino.wordpress.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια: