Αναζητούσα την καρδιά σου κάτω από ένα σωρό συντρίμμια
Ένα εξωτικό άρωμα βαρύ και προνοητικό
έψαχνε τα πλευρά μου χωρίς να σβήνει το γκρίζο του πούρο
Πιάτα ξαναζεσταμένα περνούσαν κάτω απ’ τη μύτη μου
Ουρές των λάμα, φτερά πασχαλιάς
Πλοκάμια που δένουν πιο σφιχτά από μιαν αρρώστια,
Θύμησες που δεν τρώγονται, γκραβούρες γυμνών
με φουσκωτά οπίσθια
Όροφοι παρελθόντος ροκανισμένοι απ’ την τρέλα
κι άλλα διάφορα πιο συμμαζεμένα,
φτιασιδωμένα με ριζόσκονη,
περιτυλίγανε τα έπιπλά τους με μεγαλοπρέπεια
και με τις δαντέλες της ευγένειας
Αναζητούσα την καρδιά σου
κάτω από ένα σωρό χαρτιά λιγδωμένα
αλλά το άρωμα του έρωτά σου
έσβησε το πούρο σου στο χαλί
κι έμεινα μόνη με τις στάχτες απ’ ένα σοφό αστείο
*Απόδοση: Ε. Κακναβάτος.
https://tokoskino.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου