Ρούλα Τριανταφύλλου

Ποιητικές  Προσεγγίσεις Στην Ποιητική Γραφή

  Της Ρούλας Τριανταφύλλου

Σύντομες Κριτικές Παρουσιάσεις

Από τον Ποιητή,Δοκιμιογράφο Αντώνη Περδικούλη.

''ΠΑΕΙ  ΚΑΙΡΟΣ''

-

Πάει καιρός

Από το πρώτο ταξίδι,

Τα γαλάζια όνειρα

Άλικα ’γιναν.

-Μια πένα αιμορραγούσε-

Γύρω,σώματα νεκρωμένα,

Θάνατος.

Δεν άκουγες τίποτε  άλλο:

Θάνατος στους Ποιητές.

Πέρα απ’αυτό τίποτα.

Είχε κυριέψει τον νου

Είχε κυριέψει κάθε ήχο

Είχε κυριέψει το σύμπαν.

Απέραντη μοναξιά

Δίχως ένα Ποίημα.

*ΠΑΕΙ ΚΑΙΡΟΣ: Η Μοναξιά ως θεοδώρητη κατάσταση. Ο αναχωρητισμός ως οσμή ευωδίας πνευματικής.. Η μοναξιά του ποιητή μπορεί να σημαίνει σιωπή, δημιουργία, περισυλλογή, στοχασμό σχεδόν πάντοτε..η Μοναξιά του ποιητή είναι μιά αγαπημένη επιλογή που οι άλλοι κοινοί θνητοί ούτε να κατανοήσουν δύνανται, αλλά ούτε και να εισχωρήσουν σε αυτήν εμφιλοχωρητικά...

''ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ''

---------------------------
Περαστική μας σκεπάζει


μια φλύαρη σιωπή


-μυστήρια-


κρατάμε κλειστά τα μάτια


 στην ψευδαίσθηση


της αυριανής γιορτής.

*ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ: Δοσμένη ωραία η φιγούρα τής σιωπής, μιας έρημης κι εκκωφαντικής σιωπής. Μια απουσία δίνει τρικυμία στην ψυχή, μια γιορτή που μένει κενή. Ποιοί γιορτάζουν άραγε? και η γιορτή τί είναι? Μια ευφρόσυνη στιγμή ή μια κατάβαθη έκσταση/

''ΣΑΝ ΤΑ ΒΟΥΝΑ''

 -------------------------------

Απόκαμες κι έγειρες.

Τόσα χρόνια,

δυο χέρια,

που δούλεψαν τη γη.

Λιοπύρι-κάματος-

μια ελιά, ένα κλήμα,

πότισες με ιδρώτα το χώμα.

Λίγο ψωμί,

λίγο κρασί.

Χαράματα κινούσες

 και με το γέρμα του ήλιου,

επέστρεφες.

 Χωρίς τον κόπο, το βάρος της μέρας.

Τον ουρανό, τα σύννεφα,

κοιτούσες και λογάριαζες.

 Θα φέρουν βροχή; ή άνεμο;

Για τη σπορά, το θέρος.

Ο τρυγητός,

το λιομάζωμα,

ήταν η μόνη έγνοια.

Απόκαμες κι έγειρες,

κάτω απ΄της ελιάς τον ίσκιο.

 Ρίζες στη γη αφήνεις,

 τόσα χρόνια, τόσο βάρος,

σαν τα βουνά

 που γέρνουν με τα χρόνια

και η φωτιά τα καίει,

απόκαμες πατέρα.

*ΣΑΝ ΤΑ ΒΟΥΝΑ:Απολογισμός. Πράγματα απλά που πρέπει να ειπωθούν.. Η ζωή δεν θα ήταν εράσμια χωρίς τα απλά πράγματα και τα απλά λόγια. Σκέτες δωρεές του Θεού.. Η ποιήτρια παίρνει τα υλικά της σκληρής όσο και χαριτόβρυτης ζωής για να συνθέσει στίχους υποβλητικούς..

''ΟΥΤΟΠΙΑ''

--------------------------------------

Στα αθεμέλιωτα σπίτια , δεν ριζώνουν ελπίδες.

Πίσω από τις γρίλιες άυλες μορφές.

Οι νύχτες, βαραίνουν τις ψυχές.

Το κλάμα τους ,βουβό, στροβιλίζεται στον άνεμο.

Ο λυτρωτικός ύπνος αργεί

Ως τώρα δίχως όνειρα, -όπως των νεκρών-

Εσύ, μην ξεγελαστείς, μην κλείσεις τα μάτια.

Τίποτα δεν θ'αλλάξει.

*ΟΥΤΟΠΙΑ: Ο πόνος ψυχής δίνεται επιγραμματικά και συμπυκνωμένα. Μια διάθεση φιλοσοφική. Μια υπαρξιακή αγωνία εμποτίζει όλο το ποίημα. μια μεταφυσική πραγματικότητα, ισχυρότερη από άλλες πραγματικότητες, ίδιο ένστικτο..

''ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ ΧΟΡΟΣ''

-------------------------------------

Λόγια που δεν θα ειπωθούν ποτέ
αν κι η αλήθεια κρύβει
τον πειρασμό του Μεμφιστοτελή
κι ανάποδο στήνει χορό
πάνω σε όσα ήθελε να νιώσει
κι όλο επιστρέφει εκεί
στο εφηβικό δωμάτιο.
Αναριωτιέται τα λόγια αν θα’βρει
έρημα όπως τ’ άφησε,
τη νύχτα που της ζήτησαν
να δώσει την ψυχή της.
Λάθος που γύρεψε την ευτυχία,
κάτω απ’ την κουβέρτα
του παρελθόντος
που ήταν τραγικό.

Την εξουσία της ζητούσαν
να υποθηκεύσει
οι χαϊδεμένοι εραστές
σαν σκλάβα Αφροδίτη
και οι επιθυμίες-εντολές.
Πριν σε πνίξει το παράπονο
βαθειάν ανάσα πάρε,
μη πέφτεις στου έρωτα
της λησμονιάς παγίδα
ένα παλιό χρεόγραφο ήτανε που εξαργύρωσες
μια υπογραφή που αυτοαναιρέθηκε


πάνω σου πια ποτέ δεν εξασκεί
πνευματικά δικαιώματα

*ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ ΧΟΡΟΣ:Εξομολόγηση...εξομολόγηση..Μιά λυρική μουσική σκέψη διαπερνά τον κορμό του ποιήματος. Η εκφορά του λόγου εξπρεσσιονιστική. Η παραπομπή στον Μεμφιστοφελή επιτυχής..

''ΗΛΙΟΣ''

Που ταξιδεύει ο λογισμός

-και την ψυχή μου σέρνει-

σε ποιές στεριές,

 ποιές θάλασσες;

ποιόν άραγε προσμένει

 το σώμα μου- νεκρό, που η γης το περιμένει;

Φεύγα ψυχή μου ,

φεύγα και ταξίδεψε

αυτό μόνο σου απομένει

Ψάξε τον ήλιο σου να βρεις

-κι αν δεν τον βρεις,

μη φοβηθείς,

 γύρνα το σώμα σου να δεις,

 νεκρό στη γη να μένει.

*ΗΛΙΟΣ:Ίσως το ωραιότερο από τα ποιήματά σου. Ρίμα πετυχημένη, μέτρο ευρύχωρο και λυγερό, γοργός ρυθμός, κυλά το ποίημα όπως το καθαρό νερό κελαρύζει στο ρυάκι τής μνήμης. Δεξιότεχνη γραφή και το καλύτερο ώς τα τώρα ύφος.. Μου αρέσει ιδιαίτερα...

''ΛΑΤΡΕΙΑ''

Ναούς χτίζω
μύστης θείας λατρείας
ακόλουθος μιας αιώνιας
λιτανείας
Μα και αποστάτης
τα λάβαρα μου καίω
Αρνητής και λάτρης
γίνομαι.

*ΛΑΤΡΕΙΑ:Έξοχο ποίημα! Η αντίφαση είναι φυσιολογικό να πολιορκεί τις ευαίσθητες ψυχές τών ποιητών. Πρόκειται για αντιφάσεις δημιουργικές, γέννημα πνευματικό, ανάγκη για ετελεύτητη αναζήτηση των πραγμάτων και τί υπάρχει πίσω από τα πράγματα. Γοργός ρυθμός, ποίημα συμπυκνωμένο και αποστεωμένο.

                                                             Αντώνης .Περδικούλης. 

                                                                ( ΑΓΙΑ,17 Μάη 2014)

* Ο Αντώνης Περδικούλης είναι ποιητής ,δοκιμιογράφος.(γεννηθείς 1964----)

http://trriantafyllo.blogspot.gr/2014/07/blog-post.html