"...ω Μητέρα
Νύχτα, που μέσα κι απ΄το φως Σε βλέπω
Πιο καθαρά΄ ω θεμέλιο του Προφήτη,
Που δεν ποιμαίνει διόλου με τα μάτια
Τους στοχασμούς του, αλλά με την καρδιά του ,
Σάμπως λάγιο σγουρόμαλλο κοπάδι,
Που τις πηγές του βρίσκει στα σκοτάδια
Και πίνει αχόρταγα απ΄το ρέμα, ώ Μάνα,
Δος μου και Συ τη δύναμη να μπάσω
Σε τούτων τις ψυχές, που δε Σε ξαίρουν,
Το Μυστήριο του Ρόδου , φέρντοντας τους
Σκαλί -σκαλί απ΄τη βάση του ως την άγια
Κορφή, που πια και Συ δε φαίνεσαι ίδια,
Σκοτεινή, θλιβερή, μαυροντυμένη,
Παρά χλωμή, βουβή και λευκοφόρα,
Τι απ΄του βυθού του πατρικού τα μαύρα
Κι αξεδιάλυτα πλούτη βλέπεις πάντα
Εκεί πάνω, χορεύοντας αγάλι-
Αγάλι πάνω απ΄της μουγγής αβύσου
Τα πλάτη, σάμπως γλάρος να προβαίνει
Ο Αρματωμένος ΄Ερωτας, και πάντα
Τον καρτερείς. Και φτάνει του φτερού του
Το διάβ απάνωθέ Σου ,για ν΄ανθίσουν
Καινούργιοι κόσμοι μέσα Σου, καινούργια
Λουλούδια, μύρια θάματα καινούργια!
Άγγελος Σικελιανός,( 14/3/1884-19/6/1951)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου