Δεν ήρθε για κανέναν κατοικήσιμο
αυτό το καλοκαίρι
Όσο για τη βδομάδα αυτήν
των συναντήσεων
ξέπλυνε συγκινήσεις
αδηφάγες
Φιδίσιος δρόμος
ζεματιστός
κατολισθαίνοντας προς άπειρον
σκοτωμένα σκυλιά στην
άσφαλτο
δύσκολη η σκέψη για νερό
δύσκολη η ανάσα
Κι όταν αντίκρισες
χλομός
τα πρώτα στοιχειωμένα
από καιρό ακατοίκητα
όλα σε φώναζαν
να ξεκλειδώσεις
Τη θάλασσα, τη θάλασσα
Ξεκλείδωσε τη θάλασσα
Διώροφα τριώροφα
άδεια στην ερημία
Όμως η πόρτα πουθενά
και το κλειδί σπασμένο
Τη θάλασσα
Αλλιώς θα σε στερέψει
Διώροφα τριώροφα
Ούτε ένα κατοικήσιμο
να ζήσεις να το μοιραστείς
το άλλο καλοκαίρι
Η θάλασσα, η θάλασσα
πάλαι ποτέ ολάνθιστων
Πηλίων παραδείσων
Η θάλασσα από μακριά
Δεν θά ’ρθει για κανέναν
κατοικήσιμο το άλλο καλοκαίρι
Από το βιβλίο: Αριστέα Παπαλεξάνδρου, «Μας προισποερνά», Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 2015, σελ. 37.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου