Ποτέ άλλη εκτός από σένα παρόλα τα άστρα και τις μοναξιές
Παρόλα τα κομμένα δέντρα και το πέσιμο της νύχτας
Ποτέ άλλη εκτός από σένα δε θ’ ακολουθήσει το δρόμο της που είναι ο δικός μου
Όσο απομακρύνεσαι τόσο η σκιά σου μεγαλώνει
Ποτέ άλλη εκτός από σένα δε θα χαιρετήσει τη θάλασσα την αυγή όταν εγώ κουρασμένος απ’ την περιπλάνηση βγαίνω από τα σκοτεινά δάση κι από τα βάτα των τσουκνίδων και βαδίζω προς τους αφρούς των κυμάτων
Ποτέ άλλη εκτός από σένα δε θα ακουμπήσει το χέρι της πάνω στο μέτωπό μου και στα μάτια μου
Ποτέ άλλη εκτός από σένα και αρνιέμαι το ψέμα και την απιστία
Αυτό το καράβι με την άγκυρα μπορείς να κόψεις τους κάβους του
Ποτέ άλλη εκτός από σένα
Ο φυλακισμένος αετός μέσα σε ένα κλουβί ροκανίζει σιγανά τα χάλκινα πλέγματα και τα δοκάρια
Τι απόδραση !
Είναι η Κυριακή που την μάρκαρε το τραγούδι των αηδονιών μέσα στα δάσος με το πράσινο τρυφερό χρώμα η στεναχώρια των μικρών κοριτσιών μπροστά στην παρουσία ενός κλουβιού που μέσα του πηδά ένα καναρίνι την ώρα που στο μοναχικό δρόμο ο ήλιος αργά μετακινεί τη λεπτή γραμμή του πάνω στο ζεστό πεζοδρόμιο
Θα περάσουμε και άλλες γραμμές
Ποτέ ποτέ άλλη εκτός από σένα
Κι εγώ μόνος μόνος μόνος όπως ο μαραμένος κισσός των κήπων των προαστίων μόνος όπως το ποτήρι
Κι εσύ ποτέ άλλη εκτός από σένα.
Παρόλα τα κομμένα δέντρα και το πέσιμο της νύχτας
Ποτέ άλλη εκτός από σένα δε θ’ ακολουθήσει το δρόμο της που είναι ο δικός μου
Όσο απομακρύνεσαι τόσο η σκιά σου μεγαλώνει
Ποτέ άλλη εκτός από σένα δε θα χαιρετήσει τη θάλασσα την αυγή όταν εγώ κουρασμένος απ’ την περιπλάνηση βγαίνω από τα σκοτεινά δάση κι από τα βάτα των τσουκνίδων και βαδίζω προς τους αφρούς των κυμάτων
Ποτέ άλλη εκτός από σένα δε θα ακουμπήσει το χέρι της πάνω στο μέτωπό μου και στα μάτια μου
Ποτέ άλλη εκτός από σένα και αρνιέμαι το ψέμα και την απιστία
Αυτό το καράβι με την άγκυρα μπορείς να κόψεις τους κάβους του
Ποτέ άλλη εκτός από σένα
Ο φυλακισμένος αετός μέσα σε ένα κλουβί ροκανίζει σιγανά τα χάλκινα πλέγματα και τα δοκάρια
Τι απόδραση !
Είναι η Κυριακή που την μάρκαρε το τραγούδι των αηδονιών μέσα στα δάσος με το πράσινο τρυφερό χρώμα η στεναχώρια των μικρών κοριτσιών μπροστά στην παρουσία ενός κλουβιού που μέσα του πηδά ένα καναρίνι την ώρα που στο μοναχικό δρόμο ο ήλιος αργά μετακινεί τη λεπτή γραμμή του πάνω στο ζεστό πεζοδρόμιο
Θα περάσουμε και άλλες γραμμές
Ποτέ ποτέ άλλη εκτός από σένα
Κι εγώ μόνος μόνος μόνος όπως ο μαραμένος κισσός των κήπων των προαστίων μόνος όπως το ποτήρι
Κι εσύ ποτέ άλλη εκτός από σένα.
Μτφρ.: Κώστας Ριτσώνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου