Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου 2017

ΤΟ ΠΕΤΡΟΧΕΛΙΔΟΝΟ








Πετροχελίδονο με φτερά ανοιγμένα διάπλατα που γυροφέρνει το σπίτι και φωνάζει τη χαρά του. Έτσι είναι και η καρδιά.


 Αποξηραίνει το αστροπελέκι. Σπέρνει στον ξάστερο ουρανό. Το χώμα σαν αγγίξει, σκίζεται, σκίζεται.


 Η ατάκα του — το χελιδόνι. Δεν γουστάρει οικειότητες. Τί αξίζει δαντέλα για περιλαίμιο;


 Το διάλειμμά του είναι μι’ ανάπαυλα στην πλέον ερεβώδη γούβα μέσα. Κανένας δεν περνάει πιο στενόχωρα από τούτο.


 Στο φέγγος το μακρύ τού θέρους ξαμολιέται μέσ’ απ’ τις περσίδες τού μεσονυκτίου και ψαλιδίζει τα σκοτάδια.


 Δεν είναι μάτια να το συγκρατήσουνε. Φωνάζει, και τούτη είν’ απλώς όλη κι όλη η παρουσία του. Λεπτόκαννο ντουφέκι θαν το ρίξει καταγής. Έτσι είναι και η καρδιά.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
http://alonakitispoiisis.blogspot.gr/search?updated-max=2017-09-08T00:00:00%2B03:00&max-results=15

Δεν υπάρχουν σχόλια: