Πόσοι και πόσοι μέσα στα νυχτερινά δωμάτια
Δεν τραβάνε με τα εύθραυστα χέρια τους
Τα μολυβένια να ισιώσουν σεντόνια;
Του εκκρεμούς το μάτι είναι τυφλό
Η μοναξιά
Κρέμεται απ’ το σπανιολέτο
Και το κλείστρο
Χτυπάει σα φτερούγα αγγέλου λαβωμένου
Όσοι δεν κοιμούνται περιμένουν
Περιμένουν τον άνεμο
Το τέλος περιμένουν του κόσμου
Αχ, και να η αυγή
Στα χρώματα βαμμένη του βατόμουρου:
Την απότομη ξαναπαίρνει η ζωή τη γεύση του αίματος
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
http://alonakitispoiisis.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου