[Από Αντίο Και Άννα]

 

1.

 

 

Έτσι θα πεθάνουμε χωρίς…
Αν, λέω αν, δάγκωνες καθρέφτη
και σου έλεγα φτύσε ίσως
κάποτε ν’ άκουγα τ’ όνομά μου
τίποτα, δεν,
έχει μεσολαβήσει αγάπη τόση
που έσβησε όλα τα ποιήματα.

 

 

 

2.

 

 

Ποιά μάνα και ποιός γιος εξαίσια άρρωστος…
Δεν υπάρχει βλέμμα να μου λέει ποιητής
όσο σβήστηκα είμαι.
Το μοναδικόν έγινε κιόλας δυο παιδιά
που σπάσαν όλους τους καθρέφτες.
Κι έχω πενθήσει πια σχεδόν τις εκδοχές.

 

 

 

 

3.

 

 

Κλείνουν οι χρόνοι κάπου
θα υπάρχεις τόσο ωραία
όσο χωρίς εμένα. Τίποτα δεν εσήμανε
ποτέ το χωρίς εμένα. Άργησα τόσο
να το παραδεχτώ
που κατάντησα ποιητής. Κοίτα και πέρνα.

 

 

 

4.

 

 

Το χέρι τής Αέρας που περνάει
κι υποψιάζεται ψαλίδια ξυραφάκια
κονσερβοκούτια τζάμια πετονιές
συλλαβές ονομάτων φυγές και πίσω
σπλάχνα κρέμοντα φιλάει κι ακούει
κάτι σαν φορτηγό ανατρεπόμενο με μπάζα
ανάμεσα στο σίγμα της και το αγαπώ.

 

 

5.

 

 

Μη λέω στις μάνες μη
στον πόνο που τους αναλογεί στον κόσμο
αν είναι κάποτε γι αγάπη κι ο καθένας
κερδίζει τη σκληρότητα της μέρας του
Εγώ με ποιήματα.

 

 

 

6.

 

 

Κανείς δεν μένει από χέρια
να του κλείσουν τα μάτια
κι η ζωή, α η ζωή αποδεικνύεται
λιγάκι πιο μεγάλη
από τον πρώτο έρωτα.

 

 

 

7.

 

 

Κι αν δεν ήταν τα δικά σου
υπήρχαν μάτια
για ν’ αγαπηθεί κανείς
υπήρχαν λευκοπλάστες
ονόματα στην πεθαμένη μάνα μου.

 

 

 

8.

 

 

Τα πιο ωραία αντίο
είναι από σιωπή και χρόνο μόνο
οι ποιητές κι ο εκτροχιασμένος χρόνος τους.
Επιτυχία μου είναι να μη με διαβάσεις

 

 

9.

 

 

Πού πάει η απουσία όταν…
Πού χάθηκαν τα δεκαοχτώ
τα είκοσι τέσσερα τα τριάντα έξη
το είκοσι εννιά πενήντα τέσσερα.
Το Ρέθυμνο, το Σπήλι το Δαμνόνι
η Σούγια ο Ζάκρος η Αγία Γαλήνη.
Από αντίο και Άννα όλα τους.

 

 

 

10.

 

 

Προτιμώ ένα ποίημα από μια συνάντηση
γιατί μόνο στο ποίημα
αξίζει πια να είναι κανείς ο απελπισμένος.
Ελπίζω να σου βγήκε αγαπημένη
όσο τα ποιήματα που σου έγραψα.

 

 

 

artworks : Jesùs Leguizamo

 

 

 http://www.bibliotheque.gr/article/46651

 

Tags : 

Jesùs Leguizamo, Βασίλης Λαλιώτης