Alda Merini, ΣΥ ΕΙ ΠΕΤΡΟΣ
Κάποτε σου είπα:
μη μου θυμώνεις, αγάπη μου,
που είμ’ εγώ αλλιώτικη.
Ίσως είμαι μια στήλη καπνού,
όμως το ξύλο που καίει από κάτω μου
είναι το χρυσαφένιο ξύλο των δασών,
κι εσύ δεν θέλησες να μ’ ακούσεις.
Κοιτούσες το πάλλευκο δέρμα μου
με τη δυσπιστία ενός ιερέα,
και ήθελες να μπήξεις το μαχαίρι
κι έτσι το θύμα σου είναι νεκρό
κάτω από το βάρος της μωρίας σου,
ω άκριτη αγάπη.
Κορόιδευα τη μέθη της μορφής
αφού ήξερα ότι ήμουν της παρηγόριας,
ωστόσο το πένθος μέσα μου πονούσε
με τη γλυκύτητα του γερακιού.
Πόσες φορές με βρήκαν και με φάγανε,
πόσες φορές έγινα βορά των ασεβών·
ακόμα κι εσύ γίνεσαι τώρα ασεβής,
ω κύημα εσύ του έρωτά μου.
Πού είναι η θρησκεία σου
για τον φτωχό σταυρό μου;
μη μου θυμώνεις, αγάπη μου,
που είμ’ εγώ αλλιώτικη.
Ίσως είμαι μια στήλη καπνού,
όμως το ξύλο που καίει από κάτω μου
είναι το χρυσαφένιο ξύλο των δασών,
κι εσύ δεν θέλησες να μ’ ακούσεις.
Κοιτούσες το πάλλευκο δέρμα μου
με τη δυσπιστία ενός ιερέα,
και ήθελες να μπήξεις το μαχαίρι
κι έτσι το θύμα σου είναι νεκρό
κάτω από το βάρος της μωρίας σου,
ω άκριτη αγάπη.
Κορόιδευα τη μέθη της μορφής
αφού ήξερα ότι ήμουν της παρηγόριας,
ωστόσο το πένθος μέσα μου πονούσε
με τη γλυκύτητα του γερακιού.
Πόσες φορές με βρήκαν και με φάγανε,
πόσες φορές έγινα βορά των ασεβών·
ακόμα κι εσύ γίνεσαι τώρα ασεβής,
ω κύημα εσύ του έρωτά μου.
Πού είναι η θρησκεία σου
για τον φτωχό σταυρό μου;
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Ευαγγελία Πολύμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου