Στρατής Παρέλης, “Γονιδιακό ιδίωμα…”
ΙΟΥΛ 11Κατηγορία: Ακαδημία Ποιείν, καταχώρηση από: Σωτήρης Παστάκας
***
Με πολλούς τρόπους συνεχίζει το αηδόνι να τραγουδά και το κάθε έγχορδο –
(κατασκευής του ανθρώπου)- να το ζηλεύει. Έτσι γίνεται:
το αυθεντικό παραμένει Ιερό κι Απλησίαστο,
όσο και αν το προσεγγίζουμε με δήθεν πλησιάσματα.
***
Πώς σε χορεύω μινώταυρος της ταραχής; Και τα φιλιά μου
Πώς σε αναστατώνουν και εξιτάρουν το απύθμενο βάθος σου; Κατά βάθος
Είμαι του πάθους σου ο καθοδηγητής- τίποτα
λιγότερο δεν θα μπορούσα να είμαι· εγχέω
Την καυτή ουσία μου στον καθαγιασμένο σου ύπερο
Κολασμένος βραχμάνος
Και αγαστός ερωτευμένος σου ακόλουθος…
***
Είναι το φως, απόλυτο μέσα στον θαμπωμένο ουρανό
Που ιερολογεί πίσω από τα δέντρα,
άοκνο και με δριμεία μπαρούτι στην κοψιά του·
Συναντά την συννεφιά οπότε μεγαλουργεί μες τον ορίζοντα
Και γαλουχεί τρανά και ένδοξα το τοπίο·
Μεταπλάθω την δύναμή του έως το ποίημα,
Αφήνω να μ’ αγκαλιάσει,
Κάθε λάμψη του ένα σκαλοπάτι προς την θέωση,
-όμως, γύρω, σιωπή- ολόλευκη σιωπή σαν να την πέμπει από μακράν ο θεός-
-και σ’ αγαπώ, εκεί που ο μύθος κι η ιστορία συναντήθηκαν μπαλώνοντας
τα κουρελιασμένα σκουτιά της αιωνιότητας..
Γονιδιακό ιδίωμα…
Να το πάμε ανάποδα
μέσα στους ουρανούς:
με ναυαγούν τα τεκμήρια αθωότητάς μου,
ποιό είναι το κομπορρήμον στίγμα μου;
Σκαρφαλώνω όρη θεοτικά και κλίμακες
Δύσκολες ανεβαίνω. Κανένας θάνατος δεν με πτοεί,
Μόνο στων αθώων το αίμα ορκίζομαι και πιστεύω.
Να γονιδιακό ιδίωμα πεισματάρικο! Αυτό είναι
Το μυστικό μου,
το φως
στηρίζει επάνω μου
τις θεμέλιες ρίζες του..
***
Όλη άνθισες-
σαν μια ντροπαλή Άνοιξη που επωμίστηκε μυστικά των ανθέων·
κι η φωτεινή κοιλιά σου
στεφανώθηκε του ρόδου το ανάγνωσμα, επικό σάλο
φορτώθηκε και μέσα της σκιρτά
η αιωνιότητα και η δική μου φαντασία..
***
Ανάμεσα στις μέρες σου και στις μέρες μου,
ένα λουλούδι στενάζει κουβαλώντας το βάρος της αγάπης μας·
σκιές αποταμιεύω και λόγια αποστεωμένα·
ένας ρυθμός από μουσική που δεν ξεθυμαίνει
αγγίζει τον ύπνο μου.
Δέχομαι να είμαι η μεσουράνηση που θέλεις.
Ζει η αγάπη όσο και να την αμελούμε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου