Τα βιβλία μου (που αγνοούν ότι υπάρχω)
είναι του εαυτού μου μέρος τόσο, όσο και τούτη η όψη
με τους γκρίζους κροτάφους και τα γκρίζα μάτια
που, ενώ μάταια γυρεύω να τη βρω στα κρύσταλλα,
έρχεται και την ανταμώνει η παλάμη μου.
Όχι δίχως κάποιαν εύλογη πικρία
σκέφτομαι πως οι λέξεις οι ουσιώδεις,
που με εκφράζουν, βρίσκονται σε τούτες τις σελίδες,
που δεν ξέρουν ποιος είμαι εγώ,
και όχι σ’ εκείνες που εγώ έχω γράψει.
Καλύτερα έτσι. Των νεκρών οι φωνές
θα με λένε για πάντα,
θα μιλάνε για μένα για πάντα.
είναι του εαυτού μου μέρος τόσο, όσο και τούτη η όψη
με τους γκρίζους κροτάφους και τα γκρίζα μάτια
που, ενώ μάταια γυρεύω να τη βρω στα κρύσταλλα,
έρχεται και την ανταμώνει η παλάμη μου.
Όχι δίχως κάποιαν εύλογη πικρία
σκέφτομαι πως οι λέξεις οι ουσιώδεις,
που με εκφράζουν, βρίσκονται σε τούτες τις σελίδες,
που δεν ξέρουν ποιος είμαι εγώ,
και όχι σ’ εκείνες που εγώ έχω γράψει.
Καλύτερα έτσι. Των νεκρών οι φωνές
θα με λένε για πάντα,
θα μιλάνε για μένα για πάντα.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου