[Ανάλεκτα]

 

Είχα πράγματι, με όλη την ειλικρίνεια του πνεύματος, λάβει τη δέσμευση να τον φέρω στην αρχέγονη κατάσταση του γιου τού Ήλιου, – και περιπλανιόμασταν, τρεφόμενοι με το κρασί των σπηλαίων και με τη γαλέτα του δρόμου, εγώ βιαστικός να βρω τον τόπο και τη φόρμουλα.
Αν θυμάμαι καλά, κάποτε ήταν η ζωή μου έκπαγλη γιορτή που άνοιγαν όλες οι καρδιές και όλα τα κρασιά κυλούσαν. Μια νύχτα πήρα την ομορφιά στα γόνατά μου. Και τη βρήκα πικρή. Και τη βλαστήμησα.
Στο τέλος θεώρησα ιερή την αταξία του νου μου.
Για ποιό λόγο να μιλώ για χέρι φιλικό; Είν’ οφελός μου πως πια μπορώ να γελώ με τους παλιούς, ψεύτες έρωτές μου και να κάνω να ντρέπονται κείνα τα απατηλά ζευγάρια, – αντίκρυσα την κόλαση κάθε γυναίκας πίσω εκεί – και θα’ μαι ελεύθερος να αδράξω την αλήθεια μέσα σε μια ψυχή και σε ένα σώμα.
Το πρώτο καθήκον του ανθρώπου που επιθυμεί να γίνει ποιητής είναι να γνωρίσει πλήρως τον εαυτό του. Ανιχνεύει το μυαλό του, το εξετάζει, το δοκιμάζει και μαθαίνει να το χρησιμοποιεί. Μόλις γνωρίσει το μυαλό του, πρέπει να το καλλιεργήσει.

 http://www.bibliotheque.gr/article/73467