Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Σάββατο 23 Μαρτίου 2019

ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ



Τα βουνά, μακρινά και ατάραχα,
το ποίημά μου σηκώνουν. Εσύ, γυμνή,
και διάφανη, ξηλώνεσαι, διαλύεσαι
σε πέταλα εύρωστα, του σφρίγους,
στην ποίησή μου ξαπλωμένη όπως είσαι.
Μπερδεμένη η κόμη σου η αβάσιμη στη θάλασσα.
Ο ήλιος να πετάει στο άρωμά σου μέσα.
Η θάλασσα στη βάση του πόθου μου. Και
κάποιο καβούρι άχρηστο θέλει το πρόσχημά μου νά ’ναι.
Η φωνή, που πάλλεται στο στήθος σου,
θάβεται στα χέρια σου
για να την έχω δίπλα μου εγώ και φράχτη μου.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

Δεν υπάρχουν σχόλια: