Εκείνος ο άνθρωπος πίστευε στα ουράνια
Όπως μια μπόμπα πιστεύει στην έκρηξή της.
Δε γινότατε να του κάμουν τίποτα: του διδάσκανε τον κόσμο
Του σβήνανε ποδοπατώντας το φιτίλι,
Του λέγανε πως δεν πρέπει,
Αλλά εκείνος ο άνθρωπος συνέχιζε φλεγόμενος, πεισματικός,
Ώσπου καταστάλαξε σε κομματάκια του μεγέθους τού ποιος ξέρει
Και τον είδαμε να εξαφανίζεται μ’ ένα χαμόγελο στη γροθιά.
Καθώς ένα γεράκι άλλων καιρών.
Όπως μια μπόμπα πιστεύει στην έκρηξή της.
Δε γινότατε να του κάμουν τίποτα: του διδάσκανε τον κόσμο
Του σβήνανε ποδοπατώντας το φιτίλι,
Του λέγανε πως δεν πρέπει,
Αλλά εκείνος ο άνθρωπος συνέχιζε φλεγόμενος, πεισματικός,
Ώσπου καταστάλαξε σε κομματάκια του μεγέθους τού ποιος ξέρει
Και τον είδαμε να εξαφανίζεται μ’ ένα χαμόγελο στη γροθιά.
Καθώς ένα γεράκι άλλων καιρών.
Ρήγας Καππάτος, «16 Λατινοαμερικανοί Ποιητές»
[ανθολογία],
εισαγωγή
Jorge Rodríguez Padrón, εκλογή-μετάφραση-σημειώσεις Ρήγα Καππάτου,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου