ΤΑ ΜΠΟΤΙΤΣΕΛΕΙΑ ΔΕΝΤΡΑ

Των δέντρων
το αλφάβητο

ξεθωριάζει στο
τραγούδι των φύλλων

οι τεμνόμενες
ευθείες των λεπτών

γραμμάτων που σχημάτιζαν
τη λέξη χειμώνας

και το ψύχος
φωτίστηκαν

με
πράσινο έντονο

απ’ τη βροχή και τον ήλιο
οι αυστηρές απλές

αρχές των
ίσιων κλαδιών

αλλάζουν
απ’ τα τσιμπημένα εάν

του χρώματος, ευλαβείς
συνθήκες,

του έρωτα τα χαμόγελα

. . . . . . . .

έως ότου οι γυμνωμένες
προτάσεις

να λικνιστούν σαν γυναίκας
γοφοί κάτω από το ύφασμα

και να υμνήσουν μυστικά
και γρήγορα γεμάτες πόθο

την υπεροχή του έρωτα
το καλοκαίρι –

το καλοκαίρι το τραγούδι
τραγουδάει τον εαυτό του

τις πνιγμένες λέξεις σκεπάζοντας –

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.