ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

 ENRIQUE MOLINA

Αντίο πουλί μου οριστικό!

Την πτήση σου θαν τήνε συνεχίσεις στην ψυχή μου

χωρίς να με καταλαβαίνεις, μαζί μου ωστόσο.

Είναι τόσο όμορφη τούτ’ η χειμωνιάτικη μέρα,

τόση απόσταση χωρίζει τα φτερά σου:

ό,τι πετάει μαζί σου ο ουρανός είναι.

Τί θα μπορούσε να λεχθεί για μένα;

Τί θα μπορούσε να λεχθεί με όνειρα;

Σπίτι βαμμένο κόκκινο, μ’ έναν γάτο,

Με τα ρούχα κρεμασμένα στην ταράτσα:

μα ποιός θ’ ανοίξει την πόρτα αν εξαφανιστεί

με τα λουλούδια, τα φωτιστικά και τα έπιπλά του,

με τους φίλους που το επισκέπτονταν –

συζητήσεις επί συζητήσεων, μια ιστορία μελαγχολική

και όσο νά ’ναι ανακριβής. Πότε τελείωσε?

Ποιός έμαθε ποτέ όσα αγάπησε;

Σαν λάμψη υπάρχει τριγύρω. Αντίο

πουλί μου, πουλί κι από τον ουρανό εσύ βαθύτερο!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.