GABRIEL CELAYA
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΘΕΤΙΚΟ
Σήμερα, επί παραδείγματι, είμαι μάλλον ευδιάθετος.
Τους λόγους δεν τους πολυξέρω, αλλά μπορώ να σημειώσω τους εξής:
Το στομάχι μου λειτουργεί,
τα πνευμόνια μου αναπνέουν,
το αίμα μου ορμάει και με ωθεί να φτιάξω ποιήματα.
(Μόνο –τί κρίμα!– δεν ξέρω να μετράω τους στίχους μου.)
Το ίδιο πρόκειται ωστόσο – για παραλήρημα: Περιστρεφόμενο ρόδο
που ανοίγεις μέσα μου έναν απόλυτο χώρο,
νύχτα με δύο κεφάλια
από κρύσταλλο απαστράπτον,
καθαρές ταχύτητες της ίριδας και του χρυσού.
(Μόνο –τί κρίμα! – είμαι λιγάκι τρελός.)
Αλλά είναι πραγματικό, σας λέω, το παρθενικό μου συναίσθημα,
πραγματικά είναι τα παράλογα λόγια που γράφω εδώ,
πραγματικό το γερό μου σώμα,
πραγματικός ο κόκκινος και γεμάτος σφυγμός μου,
πραγματική και η γη που με μεγαλώνει
και πραγματικός ο αέρας μέσα στον οποίο εγώ μεγαλώνω.
(Μόνο –τι κρίμα! – αν ζήσω θα πεθάνω.)
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου