Πριν λίγο
χάθηκε στο εφήμερο ένα ωραίο ποίημα
Με μάλωσαν που αγνώμων και απρόσεκτη το απαράτησα μονάχο στο υπερπέραν
Που δεν το κράτησα απ' το χέρι να το οδηγήσω στα Ηλίσια Πεδία
Ή να με οδηγήσει αυτό, το μικρούλι θαύμα
κι άκουσα μια κραυγή θανάτου
Όπως εκείνες που θα μουλιάσουν στο αίμα ως και το σάβανό μου
των νεκρών παιδιών στη Γάζα και στην Ουκρανία ή όπου πόλεμος ανδρείκελων σκοτώνει την ουτοπία του μέλλοντος
Αγαπητή μου ανθρωπότητα
Ελάτε ν' αποσυρθούμε
Μας υποσχέθηκε η ζωή λαγούς με πετραχείλια
κι ούτε ένα μέλλον γυάλινο δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε
Στον τάφο μας θα γράφει:
"Έζησε την εποχή που η ανθρωπότης δεινοπάθησε
μα ήταν ικανή μόνο να το βάλει στα πόδια
(c)ChryssaV.2923
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου